________________
५१४
रत्नसागर.
अपराध खमावतीरे। मुंक्यो मनथी मान । मृगावतीने में दियुरे। निर्मल केवल ज्ञान ॥ सो० ॥ ११ ॥ मरुदेवी गज ऊपरेरे। देखी पुत्रनी झन । मुझने मनमांहे धरयोरे। ततहण पामी सिध॥ सो० ॥ १२ ॥ वीर बंदन चाल्यो मारगेंरे । चाप्यो चपल तुरंग । दईरनामें देवतारे । तेह थयो मुझ संग ॥ सो० ॥ १३॥ प्रनुपाय पूजन नीसरीरे। ऽर्गला नामें नार । काल धर्म विचमां करीरे । पोहोती स्वर्ग मकार ॥ सो० ॥१४ ॥ कायानी शोला कारिमीरे । रूप किसुं अभिमान । नरत आरीशा नुवनमारे। पाम्यो केवल झान ॥ सो० ॥ १५ ॥ आषाढनूति कलानिलोरे । प्रगट्यो नरत सरूप नाटक करतां पामियोरे । केवलज्ञान अनूप ॥ सो० ॥ १६ ॥ दिवा दिन कासग्ग रह्योरे। गजसुकुमाल मशाण ॥ सोमल शीश प्रजालियुंरे । सिधि गयो शुल जाण ॥ सो० ॥१७॥ गुणसागर थयो केवलीरे । सांगली पृथिवी चंद । पोते केवल पामियोरे। सेवकरे सुर इंद्र ॥ सो० ॥१८॥ एम अनेकमें नघरयारे । क्या शिवपुर वास । समयसुंदर प्रभु बीरजीरे । मुऊने प्रथम प्रकाश ॥ सो०॥ १९॥ ॥ ॥ ॥ ॥ ॥
॥ॐ॥दोहा॥॥ ॥ * ॥ बीर कहे तुमे सांनलो। दान शीयल तप नाव । निंदा चै अ ति पापिणी । धर्म कर्म प्रस्ताव ॥१॥ पर निंदा करतां थकां । पापें पिंक जराय। वेढ राढ वाधै घणी । धुर्गति प्राणी जाय ॥२॥ निंदक सरिखो पापियो। जूमो कोई न दिछ । वलि चंमाल समो कह्यो । निंदक वदन अ दिठ॥३॥ आदि प्रशंसा आपणी । करतो इंद नरिंद । लघुता पामें लो कमां। नासे निजगुण वृंद ॥४॥को केहनी म करो तुमे । निंदा ने अ हंकार । आप आपणे ठगमें रहो । सहुको नलो संसार ॥ ५ ॥ तो प ण अधिको नाव ने। एकाकी समरत्थ । दान शीयल तप त्रणे जलां । प ण नाव विना अयकत्थ ॥ ६॥ अंजन आंखें आजतां । अधिको आणी रेख । रजमांही तज काढतां । अधिको भाव विशेष ॥७॥ नगवंत हठ जंजण नणी। चारे समान गणंत । चार करी मुख आपणां । चनविध धर्म नणंत ॥८॥ ॥
