________________
रत्तसागर.
कंत सेती कर क्रीमा अति घणी। आठमो बालक गोद ऊपर रंगसुं राणी लियो। पुत्रनें प्रीतम आंख आगल देखतां हरखे हियो ॥९॥ (चाल) इक कांमणरे गोख चढी द्रष्टे पडी। शिर पीटेरे दीनस्वरे रोवै खमी । बूढा यणरे मनगमतो बालक मुंग्रो। हुं एकजरे तिण अधिकेरो पुखहुवो (न०) मुखहुवो देखी रोहणी हिव कहै इम प्रीतम नणी । एनार नाचे अनें कूदै कहो किम मोटा धणी। एहवो नाटक आजतांड में कदे देख्यो नही। मुझनें तमासो अनें हाशो देखतां आवै सही ॥१०॥ (चाल)॥ इण वचनेंरे री सांणो राजा कहै ॥ तूंपापणीरे परतणी पीमा नवि लहै । ए पुखणीरे पुत्र मुंए तम फड करै । जब बीतैरे वेदना जाणी जै तरै । (न०) जाणें तरै तुं वात उखनी गरब गहली कामनी । इम कही राजा हाथ माल्यो तेह ना बालक नणी । सातमी जुयथी तलै नाख्यो तिसे हाहारवथयो। रोहणी हसती कहै प्रीतम पुत्र नीचे किम गयो ॥ ११ ॥ ( चाल ) हिव राजारे पुत्र तणे शोकै करी । थयो मुरबितरे रोवै अति आंख्यां जरी। पम्तो सु तरे सासणदेवत जांणियो । कंचन मइरे सिंहासण वैसांणियो। (नलालो) वैसांणियो करजोम आगे करै नाटक देवता । गोदीखिलावै के हसावै पा य पंकज सेवता। ऊपनो जूपतिने अचंनो देखी ए कारण किसो । जो कोई ग्यानी गुरुपधारै पूनिय सांसो इसो॥१३॥ (चाल) चिंतवतारे चा रितिया आया तिसै । राजा पिणरे पुहतो वांदणनें तिसै । सुण देशनारे पूर्व प्रश्न सुहामणो । कहो स्वामीरे पूरब नव वालक तणो ॥ (नबालो) बालक तणो नवनूप पू कहै इण पर केवली । रोहणी राणीरो नवांतर अनें राजानो वली । श्रीगुरु पासे पाउले नव रोहणी तप आदरयो । तप तणे सगते साधु जगते तुम्म नवसायर तरयो॥१३॥ (चाल) कहै राजा रेकिम रोहणितप कीजीयै । विधि नाषोरे जिम तुम पासे लीजीयै । तब मुनिवररे विध रोहणरा तप तणी । इम जपैरे चित्रसेन राजा मणी॥ (चाल) राजा लणी विधएह जंपै चंद्र रोहण तप आविय । नपवास कीजै लान लीजै नली नावना नावियै । बारमा जिनवर तणी प्रतिमा पूजियै म नरङ्गम् । इम सात वरसां लगे कीजै तजी आलस अङ्गसुं ॥१४॥॥ ॥