________________
१०२
रत्नसागर. अत्ताणं । वोसिरामित्ति पावगं ॥४॥साहूणो मंगलं मज्ज । साहूणो मज्ज.. देवया । साहूणो कित्तिअत्ताणं । वोसिरामित्ति पावगं ॥५॥ पुढवि दग अगणि मारुन । इक्किके सत्त जोणि लक्खान। वण पत्तेय अणंते । दस चन दस जोणि लक्खान ॥१॥ विगलिंदिएसु दो दो। चनरो चनरोय नारय सु रेसु । तिरिएसु हुँति चनरो। चन्दस लक्खाय मणुएसु॥२॥खामेमि सब्ब जीवे । सब्बे जीवा खमंतुमे। मित्तीमे सब्ब नूएसु । बैरं मज्जन केणवि ॥३॥ एवमहं आलोइन निंदिअ । गरहिअ मुनिश्र सम्मं । तिबिहेण पडिकंतो बंदामि जिणे चन्वीसं ॥४॥खमित्र खमावि मइ खमित्र । सब्बहजीव निकाय । सिघह साख बालोयणह । मज्जह बैर ननाय ॥ ५॥ सब्बे जीवा कम्मवसु । चनदह राज मंतु । तेमइं सब्ब खमाविश्रा । मज्झवि तेह खमंतु इति राई संथारा गाथा समाप्ता ॥ * ॥ ॥ॐ॥ ॥॥
॥ ॥ अथ सदाकालका अवश्य कर्त्तव्य । सामायक, पमिक्कमणा अठपुहरी (तथा) चौ पुहरी पोसा, । देवबांदणा, पञ्चक्खाण पारणा, छ म्मासी तप चिंतना, सर्बकी अनुक्रमें शास्त्रानुसारे विधि लि०॥ ॥
॥ ॥ प्रणम्य श्रीजिनाधीशं । सदगुरुं च विशेषतः । श्राद्धाहोरात्र कृत्यानि । लिख्यन्ते लोकनाषया ॥१॥॥
॥अथ प्रथम प्रनात सामायकविधि लि०॥॥ ___॥॥ श्रावक दोय घडी रात्र रह्यां पोशहशालाये । अथवा गुरुकनें । अथवा घरने एक प्रदेश (आवी) प्रथम दिवस संध्याये पमिलेह्या वस्त्र पहिरी। (जो) गुरूरो योग न हुवै (तो) आप प्रमार्जित थानकै । खमासमण पूर्व क तीन नवकार गुणी थापनाजी थापै (प) खमासमण देई कहै । इडा कारेण संदिस्सह नगवन् । सामायक मुहपत्ती पमिलेहुं (गुरुकहै पनि लेह) पढे इल्वंकही । दूजी खमासमण देई । मुहपत्ती पमिलेहै। कुलो हो य खमा कहै । इला० सं० न० । सामायक संदिस्साबू (गुरु कहै संदि स्सावेह ) पजे इलंकही । वलेख देनें कहै । इलाका० सं० ज०। सामायि क गर्नु (गुरु कहै गएह) पड़े इवें कही । खमासमण देई । अर्घावन तकाय ऊलो थको । तीन नवकार गुणी कहैं । इनकार नगवन पसानकरी
