________________
४५
रूदन आप धीरवे । चिंते वने वनचर संचरे, रखे प्राण मुझ कोइ हरे ||१९|| तिण कारण थाई अप्रमत्त, पडीवज्जि वार सरण एक चित्त । निंदे पाप खमी जीवराश, अणसण लेइ सागार विमास ||२०|| वली आहार उपधनें देह, इण अवसरेघोरा एह । हियडे जंपे पंच नवकार, आगम पू माहिज सार ॥ २१ ॥ हरि करि विसहर नें संग्राम, तसु भयनासे तां नाम । डाइण साइण नें वेताल, मारि न पुचे तसु कोइ काल ||२२|| हियें बसे जेहनें नवकार, तासु न कोई करे विकार | एम चिंती आवेरी गई, वापस देखी हरषित थइ ॥ २३ ॥ जाइ समीप नमे जेतले, तापस तमु पूछे तेतले । कहो मात आव्या किहां हुती, कहे तिहां परमावर सती ||२४|| चेडानुप धू करि अपहरी, इंह आवी करिथी उतरी । तापस ते संभलि एम कहे, रखे वृछि ! तुं हवें भय लहे ||२५|| वनफुले करी करे पारशुं तापस तो दिए आदर घणुं । वसति ठांम लेइ मेलहइ, तापस एहनुं वचन एक कहइ ||२६|| अम्हे इहांथी आघा नावीये, नयर दंतपुर दाखी दिये। दंतचक्क इह अछे नरेश, तुं करज्ये इण पुरें प्रवेश ||२७|| एम कही तापस पाछोजाइ, परमावइ पुरि पुहती थाइ । महासतीनो देखी ठाम, जइ गुरणी पूगे लागे ताम ॥ २८ ॥ कही यथास्थित पूरव कथा, जे वीतीछे न हु अन्यथा । ते संभलि साहूणि एम
7
C
भणे, बछ ! म दुखकर मन आपणे ॥ २९ ॥
