________________
३४
( चोपाइ:-) मायबापनें प्रणमी करी, नारी घरे आव्यो रंग धरी । नारी विण घर सूनुं देख, समाचार लहियो सुविशेष ॥२८॥ हियडे दुःख भराणुं जाम, बलवा खेह रचावी ताम । चेह मांहे पेसे जेटले, सायबाप वारे तेटले ॥३०॥ केहy वायु न करे जाम, तिहां वेगे हुं आव्यो ताम । हठे करि मे माग्या त्रिण दीस, मुजने मित्र दीध जगीस ॥३१॥ आज दिवस ते चीजो हुस्ये, जई न सकुं तो वेह/पेसिस्थे । मित्र मिल्यो जोई ते आज, विलंब निवारो तिण महाराज ॥३२॥ तुम्हनें तेहनें हुज्यो कुशल, तुम्ह ओपगार अछे अति विमल । अंजनावनथी आणी तुम्हे, ते उपगार मार्नु छ अम्हे ॥३३॥ मूरिजकेत विचारी करी, वोलावी अंजनासुंदरी । वस्त्र विभूषण महिमा सहित, ऋषभदत्त लेई चाल्यो विहित ॥३४॥ विमानें बेठा आकाश, वेगें चाले मन उल्हास । नंदन सखी सहित अंजना, रूप सबल रंभा गंजना ॥३५॥ प्रल्हादन पुरखर उद्यान, आवी उतरिया सनमान । ऋषभदत्त आगले आवीयो, प्रल्हाद भूमिपति वधावीयो ॥३६॥ नंदन सखी सहित अंजना, वनि आण्या छे दुःख भंजना । सुणी अचंभ्या हरख्या बहू, तुम्हे अम्हे जीवाड्या सहूं ॥३७॥
__ दूहाः। भन धन ऋषभदत्त तु, धन, धन ताहरी बुद्ध । भल :जम ताहरो सफल, कीधा कारज सुद्ध ॥३८॥
