________________
१२
॥१०६॥बह मीता बहु बोलणां, घर घर भमे जिम श्वान । ते /माणस नहु धारीये, जुहुइ हियडे सान ॥१०७॥ लालच देखाडी करी, ल्ये पर मनकी वात । कुलवंत तेहस्यु नहु मिले, तनु मन साते धात ॥१०८॥ हंसाने सरवर घणां, पुष्प घणां भमराह । साजणनें सप्पुरिस घणां, देस विदेस गयांह ॥१०९॥ जे मन तुझ मिलेइ, ते मन बिजाहि मिलेइ । कांहु कण खूटे, बीझ न खाजे बांधरा ।।११०॥ भूईऊपर भमतेहि, मिलीइ जु मरीये नही। नागडा नवखंड नेह, सगपण संधि न त्रोडीये ॥११॥ जे जड जडीसज्जने, रेहि नेहि अपार। ते जड किमे न ऊखडे, जो लक्ष मिले लोहार ॥११२॥ हियडुं दाडिम कुलीय जिम, भरीयुं तुम्ह गुणेण । अवगुण एक न सांभरे, वीसारी जे जेण ॥११३॥ संगम चुदने सज्जनां. ए त्रिहुं एक स्वभाओ । जिहां जिहां करे निवासडो, तिहां तिहां परिमल ठाओ॥ ११४ ॥
(ढाल-मानवतुं भव पामोयेए ए देशीमाः-) तिण खिण कहे ऋषभद्रत्त, पवनंजय सुणतुं मित, एक चित्त वात हियानी संभलोए । परण्या पछे तुम्ह प्रेम, मुझस्युं नही हुए एम, पूर्वजेम हियडा भितरें अटकलोए ॥ नरराचे नारी वयों, रमणी जगमोहे नयणे, तिहयणे रामा मोहन वेलडीए । नर तें वस आणे नवी, भावभगती बहु साचवी, अभीनवी करति आगल गेलडीए. ॥११५।। कहे कुंवर तुमथी कोई, बीजो मुझ मनि मम जोई, सह कोई छे पुण तुम्हस्युं प्रीतडीए। दिन २ चडती जाणिज्यो, एह वात मन आणिज्यो, माणिज्यो संसय रेह
