________________
२१९ ऊपजे दुःख वेदेंरे, सारीर मानस दुःख तिर्यंच भेदें। अरे० व्याधि जरा मरणं वेयणा पउरं, अनित्य मणुय भव क्लेश घरं ॥ अरे० ॥ ३९३ देवता देवलोक देवनां सुख, माणुस गतिएं जेम लहीजे मुख । अरे. पुढवी आऊ तेऊ वायु वणसइकाया, जहठीय त्रसकाय कही रखाया ॥ अरे० ॥ ३९४ ॥ जेम जीव बंधन पामे जेम मूकाएं, क्लेश पामे में अंतकर केई थाए । अरे० आरति रौद्र बसें दुःख सागरें, फिरता के जेम वेरागें तरें ॥ अरे० ॥ ३९५ ॥ रागर्ने द्वेष वशे करम कर्या, पाडूआ फलथकी विपाक भर्या । अरे० जेम जेम खीणकर्म जीव थई, शासता सुखलहें मुगति जई ॥ अरे० ॥ ३९६ ॥ जिणवर वाणीतणा एह गुण, सुणे जे मुगुरुपासें एकमन । अरे० भणे श्रीसमरचंद्र सुद्धपालें, संसार अडवीतणो भमण टाले ॥ अरे ।। ३९७ ॥ ( ढाल-राग-गौड मल्हार. सोनारुपाने शोगठे० जेवी देशीमां.)
दुविह जिन धर्म बोले, नही प्रभुने को तोलें । अणगार न अगार, लहीजे भवपार ॥ ३९८ ।। जिणवर वाणी मीठी, अमियथी अधिकी दीठी । भावधर जे आराधे, शिव सुख तेय साधे ॥ जिण० ॥ ३९९ ॥ अक्ष पण चओ कसाय, मण मुंड दस भाय । परिग्रह नवय भेदें, त्यजी कर्मने छेदें ॥ जिण ॥४००॥ सर्व सर्वं करीजें, महाव्रत ऊचरीजें। जीववध मुसावाद, अदत्तनो पयडनाद ॥ जिण ॥४०१॥ मेहुण परिग्रहारे, राई भोयणे रेहा । एहनी विरति जेय,