________________
वडप, पारंचिय न खलखंचरे ॥धन० ॥२३९॥ निज अपराध मुगुरुने साखें, आलोवे शल्य काढीरे । भाव ओलखी गुरु कहें तुझें छूटा, बोले वाचा ताढीरे ॥ धन० ॥ २४० ॥ पडिकमिवाने योगे जाणी, गुरु तमु प्रति ईम भाखेरे। मिथ्यादुःकृत धो तुझे मुनिवर, अरिहंत सिद्धनी साखेंरे । धन० ॥ २४१ ॥ एम आलोवणने पडिकमणं, विवेगारिहति विचारोरे । अमुद्ध अन्नादिक लीधोरे जाणी, परिठवणं तसुधारोरे ॥धन०॥२४२॥ विओसग्ग ते काओसग कहीजे, तप नीवी आदिक दीजेरे। छेदारिह दिन पंच दशादिक, महाव्रत्ति लहुडो कीजेरे ॥धन० ॥२४२॥ मूलारिह ते मूलथकी व्रत, नवी वारे ओचरावेरे । तप व्रत योगथको जे दलिया, अणवठ्ठप्प कहावेरे ॥ धन० ॥२४३॥ अतीचारने पास पहुंचीयें, तप करी तेय विचारोरे । बारह वरस लगी मरयादा, पारंचिय ते धारोरे ॥धन० ॥२४४ ॥ विणय सात विध नाणदंसण वलि, चारित्त मणवईकायारे । लोगुवयारविणय अभ्यंतर, तप साहु मन भायारे । धन० ।। २४५ ॥ नाणं विणयना पंच पयारा, मति सुय ओहि मणनाणोरे । केवल नाण अधीश जे एहना, तेहनो विनय वखाणोरे ॥ धन० २४६॥ सुस्मूसणा अणच्चासायण, 'दसणं बीहुंअ प्रकारेंरे । मुम्रपाना अनेक प्रकारा, कारक आपण तारेरे ॥ धन०॥ २४७ ।। गुर्वादिक आवें आसणथी, ऊठे ते अब्भुठारे। आसनाभिग्रहं गुरु मन केडे,म. आसण सजाणूरे॥धन०॥२४॥
