________________
एवं घ्राण रसण चख्खु फरसण, संलीनता करे एहनीरे । एवं क्रोध मान माया लोभ, निरोध विफलता तेहनीरे ॥ वंदो० ॥ २३० ।। योग त्रिविध मन वचन कायना, संलीनता तसु करीयेरे । अकुशल मननुं रुंधन करीने, कुशल उदीरणे तरियेरे । वंदो० ॥२३१॥ एवं वचन पाडुआ वरजे, रूडा बोलें साहुरे । सुसमाहित कर पाय कूर्म जिम, काय संलीनता आहुरे ।। वंदो० ॥ २३२ ॥ स्त्री पसु पंढग रहित सझासन, सेवे मुनिवर एसारे । आराम उद्यान सभा देवकुल, प्रव हाट वखारित जेसारे ॥ वंदो० ॥ २३३ ।। एहवें थानके प्रामुक एषणी, बाजोट पाटिओ सिझारे। संथारो पडिहारु मागी, रहेति मुनि नमणिझारे ॥ बंदो० ॥ २३४ ॥ एम छह भेद बाह्य तप निरतो, करे तेय धन धनरे। श्रीसमरचंद्र तसु करे प्रसंसा, प्रणमे मुनि अनुदिन्नरे ॥वंदो०॥२३६॥
( ढाल-श्रीरागः-अरणीक मुनिवर चाल्या गोचरी.) .
अभ्यंतर, तप, हवें कहीजें, अतिक्रम आदिक लागारे। गुरु समीप आलोयण लीजे, प्रायच्छित्त पाप ते अलगारे । २३६॥ धन ते मुनिवर करे निरंतर, सूधो भाव ते आणीरे। तेह तणा छह भेद वखाणे, वर्धमान एक नाणीरे ॥ धन० ॥ २३७।। (पूज्य ते ऋषिवर) विनय वेयावच अने सझायं, झाण विओसग्ग एहारे। विचार एहना हवें कहीजे, प्रायश्चित्त दस न संदेहारे ॥ धन० ॥ २३८ । आलोयण पडिकमण तदुभय, विवेग विओसग्ग पंचरे । तब छेदारिह मूल अण