________________
१९३
(द्रुपद.) दृष्टलाभ दृष्टिये देख आहारू, अथवा पूरव परिचित्तरे । गृहीय तासु घर आहार ग्रहीस्य, अदृष्ट एहथी वितर तरे ।। वंदो वंदो० ॥ २१० ॥ पुट लाभ गृहिय पूछस्य, स्युं लेस्यो ते भाखोरे । तो तमु घर मागीने लेस्यु, अपुट लाभ अणदाख्योरे ॥ वंदो० ॥२११॥ भिक्षा लाभ भीखारीनी परि, तुछ अवज्ञा भावेंरे । देस्य अभिक्षा लाभ मुणो हिव, घणो आदरस्युं आवेरै ॥ वंदो० ॥ २१२ ॥ अन्न ग्लान जे सीतल विहरे, ओदनादिक जे वासीरे । अभिग्रह सहित कठोल विना पण, जोज्यो हिये विमासीरे ॥ वंदो० ॥ २१३ ॥ दायकथकी आसन्नो जे अन्न, ओपनीतं ते कहीयेरे। परिमित पिंड अरध पूपादिक, दायक हाथें लहीयेरे ॥वंदो॥ २१४ ॥ सुद्धेषण शंकादिक रहियत, अथवा व्यंजन पाखेरे। कूरादिक अन्न ते संख्यास्युं, एक दत्ति जिन दाखेरे ॥ वंदो० . ॥२१५॥ नीवी करे मुनिसर केई, विगई सघली तरजेरे। गले बिंदु घृत दूध तणुं जिह, प्रणीत आहार ते वर0 रे ॥ वंदो०॥२१६॥आंबिल ओदन ओडद आदिक जिह, पाणिमांह जमीजेरे। ओसामण गत सीथ जिमे जे, अन्न अवर नहु लीजेरे ॥ वंदो० ॥ २१७॥ अरसाहार हिंगादिक वजित, विरस/ते धान पुराणोरे। अंत ते अल्प मूल वल्लादिक, पंतति भोजनावसाणोरे ॥ वंदो० ॥२१८।। लूहाशर स्वभावें लूखो तुछ ते अलप असारूरे । भिख्खाचरी अनें रसच्चाओ, कर
१३