________________
१९२
( फाग. )
भेटणी आवी अनेrथी ते उपनित कहे ई, ओसार्यो देई द्रव्यथी अपनीत पासे ठवे । उपनित अपनीत ढोवणी थानांतर ते मूंकी, योग मिलें मुनि ते ग्रहे, अभिग्रह न पडे मूक ।। २०३ ।। अथवा ओपनीत दायक करीय प्रसंसा जास, निंदित अपनीत जाणवुं, अन्नादिक तसु आस । ओपनीत अपनीत वे जिहां लख्खण शीतल खार, पाणी अपनीत ओपनीत खार शीतल सुविचार ॥ २०४ ॥
( काव्य. .)
इम अवणीय ओवणीय चरग कहिया, अन्ने खरडीया हत्थ संसठ्ठ गाहया । असंसह हत्थाये नहु लेप लागो, करी अभिग्रहा साधुनें मागि लागो || २०५ || जकाई वस्तु देखें तेणे हुस्यें खरड्यो, हत्थाइ ते लीजस्ये नहु अ खरड्यो । अन्नात चरगा उलखाण पाखें, सजनादिकनें घरें मुगुरु साख || २०६ || एम अभिग्रह पाले साधु जेय, जिन शासन मांहि वंदनीय तेह। मूरीसरपवर श्रीपासचंद, तसु सीस एम भणे श्रीसमरचंद्र ॥ २०७ ॥
( ढाल - मारवणी देसी . )
हिव मुंनचर मुनिवर जे भाख्या, अणबोल्या जिन दाख्यारे । दृष्टि देखी ल्ये आहारू, सूझत करिय विचारूरे | २०८ || वंदो वंदो तिनके पाएरे, साधु सुगुरु एणि गुण नितु समरत ; हीयडे हरख न मारे || बंदु० ॥ २०९ ॥
