________________
१५६ कुण सरभर तेहनी करे, सकें न राजा राण ॥८३।। देसबंगाले नहु हता. देहरा अरु पोसाल पुन्यप्रसाद मातातणे, घर घर "या विसाल ॥८४॥ जैनी होते नग्रमें, आगे घर दोयचार । सो प्रसादमातातणे, श्रावक भये हजार ॥८॥ जो नर आएं द्वेसके, अन धन बस्त्र विहीन । तिणकुं माताजी तुरत, सहस्रपती करदीन ॥८६॥ रजत कनकनी मुद्रिका, पहिरी नही जिणनार। सो प्रसाद मातातणे, लदी कनकके भार ॥ ८७ ॥ कर्ण मोज. विक्रम) भए, सत जगमे दातार । कलिजुगमे माणिकद्रे, जिसी, देखी नही संसार ॥८८॥ चरण धर्था जव मातजी, जबसों इह पुर आइ । तबसों यह पुरकी दसा, दिवस दिवस अधिकाइ ।।८९॥
( ढालः कोइल्यो परवत धूंधलोरे लाल-एदेशी. )
जो तप)माणिकदे कीयोरे लाल, सो सब करूं वखाणरे सुज्ञानी । पंडित सुणी मन सरदहेरे लाल, मूरख होये हैराणरे सुज्ञानी ॥९०॥ सुण तप. माणेकदेतणारे लाल, सुणतां पातिक जायरे सुज्ञानी । इण जुगमें कुण करसकेरेलाल, सुणतां अचरिज थायरे सु० सुण० आंकणी ॥९१॥ प्रथम वीसथानिक कर्यारे लाल, बेला चारसे वीसरे सुज्ञानी । उज्मणो तेहनो कोरे लाल, खरच्या द्रव्य सुजगीसरे सु० सुण० ॥९२॥ विना| सेजातणारे लाल, छकिया भलभायरे सुज्ञानी। छठ छमासि धन्नातणीरे लाल, कीन्हा मन वच कायरे सु० मुण० ॥९॥ गुण परमेष्टी पंचनारे लाल, कहीये एकसो आउरे सुज्ञानी।