________________
रासनी रचना तेमणे वि. सं. १७९८ ना पोषवदि १३ से मकसूदावाद मध्ये करेल छे. आ रासमां सर्वगाथानी संख्या १२८ नी छे. आ रासना रचनारे सतीशिरोमणी (श्रीमाणेकदेवीने प्रत्यक्ष तप. ज्ञप दानादिक विशिष्ठ गुण गणालंकृत जोईने पोतानी जीभने पवित्र करवानी खातर अने तेमनो पवित्र यश शांभली मनमां बहु आनंद थयो तेथी आ रासनी रचना करी छे. आमां छता गुणोनो वर्णन करवामां आवेल छे. पण भाट चारणनी माफक रजनो गज करवामां आवेल नथी. गुणिजनोना गुणने वर्णववा तेथी स्वआत्मामां अपूर्व जागृति थाए छे. आ रासनी कविता सुंदर सरल अने भाववाही छे. भाषामां काव्यबद्ध तेनी रचना करेली छे. जगतशेठनो ईतीहास बतावी ईतीहासेच्छुओने मोटो उपकार करेल छे. गेलागोत्रीय जगतशेठना वंशजो नागपुरीय वृहत्तपागच्छीय श्रीपार्श्वचंद्रमूरिना चरणोपासक श्रावक तरिके
ओलखाय छे. अने तेमनेज परमगुरु तरिके मानी श्रीजैन धर्मनी उपासना करे छे. तेओए श्रीजैन धर्मनी बहु जाहोजलाली करी छे//आ ग्रन्थकारे बीजा पण ग्रन्थो:रच्या छे. तेमा पहेलो ग्रन्थः-ब्रह्मवावनी-ओंकारवावनीना नामे पण ओलखाय छे. तेनी रचना वि. सं. १८०१ ना कार्तिक शुदी २ ना दिवसे बंगदेशमां आवेल मकमदावादमां करेल छे. सवैया रूपे बावन नी संख्यामां छे. अने ते सुरदीपिकादिप्रकरणसंग्रहमां छपाइ गएल छे. जाणवानी इच्छावालाए त्यांथी जोइ लेवू.
