________________
... १३३ ते सहु, सुंदर सहजे पेखि ॥ १॥ (दाल २१ मी-तिवरी पासे पडलो गाम ए-देशी)
तिण वाडी सांहे वृक्ष अनोप, मुरतरुनी परे पामे ओप । अशोक आंबा जांबू तिहां सोहे, जाइ मचकुंद मालति मन मोहे ॥२॥ मोगर केतकी चंपा डाळ, परिमळ महके वन सुविशाळ । वड पीपर ने द्राख बिजोरा, दाडिम निंबू जाण घणेरा ।। ३ ।। जंबीरी शेलडी सदाफळ, नागरवेल सोपारी श्रीफळ । नारंगी खजूरी रायण, ताल तमाल केळ नींब बकायण ॥ ४ ॥ छह ऋतु तिण वन कीधो वासो, मुरवर देखो धरे तमासो । महेल अनूपम बाग विचाळ,. मन मोहे देखी चित्रशाळ ।। ५ ।। विण वन राजकुमर विलसंता, देखे ब्राह्मण बाल रमंता । शिवशर्म विम अछे वइ,भाई, वात विचार करे तिहां जाई ॥६॥ राजकुमर देखी रंग रमता, सइं हथ आप बणाया करता । काने कुंडळ हियडे हार, मोड अनूपम सवि शिणगार ॥ ७॥ वस्त्र शोभिता दक्षणी चीर, कथिपादिक पहिर शरीर । कटि मेखळ मुद्रा आंगळीयां, हीरा जडित बहेरखा रळियां ॥ ८॥ आगे ऊभा सेवक कोड, अहरनिशि सेव करे कर जोड । मनवंछित मुख पूरे सघळा, खमा खम्रा करे भरतां पगला ॥९॥ एहवा देखी विप्र विचारे, कांइ सरीखा न किया करतारें । वड बांधव कहे आप कमाइ, कहता किणने न दिये आइ ॥१०॥ मन वंछित मुख विलसे एह, आंपे सुपन न जाणां तेह । छहऋतु
