________________
१२०
होय ।। न० ॥ सा० ॥६१ ॥ इण अवसर तिण नगरमें, सारे चोर सरोष न० । बहु धन देई शेठजी, आणे घर वर सोस ") न० । सा० ॥ ६२॥ श्रेषण घण संतोकिने, भोजन वस्त्र सनान, न० । विंदतणी परे करे सही, परणायो बहु मान ॥ न० ॥ सा० ।। ६३ ।। दुर्गधा गंधे करी, चिंते मनमें चोर । न० जस पलास जीव नी, रहेतां दुःख अघोर ॥न०॥सा०॥६४॥ इम जाणी मूकी गयो, रातें अवसर पाम न० । कर्मतणी गति वांकडी, शेठ विचारे ताम ॥ न० ॥ स०॥६५॥ सहुको दुगंधा कहे, राम तिसो परिणाम न० । भोगवणा कहे करमसिंह, आप कमाया काम ॥ न०॥सा० ॥६६॥
( दूहाः -) "शेठ कहे मुंण पुझिा , कठिन करम तुज जाण । समजी मन संतोष कर, धरम चिंत चित्त आण ॥६॥ सुख संसारी इण भवें, दीसे छे अंतराय । दान शील तप भाव धरी, काया निर्मळ थाय ॥६८॥ दुर्गधा गंधे करी, दान न झाले कोय । मनमें चिंते बापडी, लणीजे वायो सोय ॥६९॥ तिण अवसर आव्या तिहां, (ज्ञानी सूधा साध । तप जप संयम खप करे, निराखाध निरुप्राध ॥७०॥ दुगंधां वंदी करी, पूछे दुःख धरी भाय । किण करमे करी साधुजी, एह अवस्था थाय ॥७१॥ सांभळ ! ज्ञानी गुरु कहे, सूखला कृत कर्म । राव रंक छटे नहीं, भोगवणा ए मर्म ॥७२॥ सर्वगाथा ॥ २७३ ॥
