________________
१०४ या। डेरा करे सुफाब, देखी मनरंजे घणुं ॥४८॥ चंपापुरीने पास, नगर नवेरा वासिया । उंचा लगी आकाश, डेरा तंबू ताणिया ॥८९॥ नोबत घुरे निसाण, के ऊतरिया बागमें । मोटा करे मुंडांण, भादरवाना मेहज्युं ॥९० ॥ केई सरवर कंठ, के चउडा चउगानमें । केई महा अठंठ, मनगमती योजां दिये ।।९१॥ श्रीमघवा महाराय, आगति सागति बहु परें। डेरे डेरे जाय, मंत्री मनुहारां करे॥९२॥ इणि परे हर्ष अपार, सह राजा संतोषिया । स्वयंवर मंडप सार, कहे करमसिंह सांभळो ॥ ९३ ॥ सर्व गाथा ॥९३॥
( ढाल ५ मी-चुंनडोनी देशीभां.) चंपापुरी राजा चुंपशुं, स्वयंवर मंडप करे साररे लाल । सारीखी धरती राखी, जाणे थाळ तणे आकाररे लाल ॥९४॥ स्वयंवर अति सोहे भलो, दीठां आवे दायरे लाल । इंद्र सभा मान अवतरी, देखी संसय भ्रम थायरे लाल । स्व० ॥१५॥ निरमळनीर छंटावीने, वळि फूल पगर पथरंतरे लाल । अगर उखेवे अतिभलो, ते सुरभि रही महकंतरे लाल ॥ स्व० ॥ ९६ ॥ तसु परि तंबू ताणिया, जाणे नभशुं मंडे वादरे लाल । पाखलि फरति कनात छे, ते दीपे वादोवादरे लाल ।। स्व० ॥ ९७ ॥ जाजिम अवल विछावीजे, तस ऊपर गिलम अनूंपरे लाल । पग देतांपि तळे सही, जाणे एतो कूपरे लाल ।। स्व० ॥ ९८॥ चिहुंदिश दीपे चंद्रूआ, मुखमल वलि जरबाफरे लाल । जरकस नीलकना घणा,