________________
( ढालः-छप्पय छंद जेवी. ) तेहथी चवि वेयगिरें तोर्णपुर नयरे, कनकमाल पुत्री थइय, दृढसत्त खचर घरे। जोवणवई वासवें खचरे तेहथी अपहरिय, इहां एकरे प्रासादें एकली. तिणे धरिय । वेदी रची विवाह, भणी इण अवसरे मुझभाइ । आवि झूझवा वास व सहित, कर्यो मरे बेठाइ ॥७७॥ तेह दुख्खे रहि कनकमाल इणि अवसरे वितर, आवें तुं मुझ सुता एम आसासें सुरवर । तिसे तात माहरो भाइनी वाहरे आव्यो, सुरपति माहरो रूप सर्व अन्यथा कराव्यो। वासव' भाइ वहिनी ना, एमड त्रिणे दाखेइ तात संसार असार ग्रिणि, तेहथी दीक्षा लेइ ॥७८॥ अपहरि सुर साया सरूप मुझरूप सुदाखे, पूछे मुनि कहे किसुं. एह तव वितर भाषे । पुत्री ए ताहरी पुत्रनो हूओ काल, तुझ प्रतिबोधह काज कियो, ए माया जाल । मुझ विवाह 'कारणतणीय, कही पुभव वात । जांलगे तुं इह आवियो, मिली संजोगह धात ॥७९॥ नरपति निमुणे इसें तेय सुरवर तिहि आव्यो, राजा लाग्यो पाय अमर तरपति वधाव्यो । आपवीत कह्यो कनकमाले मुणि नरपति हरख्यो, जातिसमरण पुन्वभवह आचार सुनिरख्यो। तेह आहार अमृतलियेए, रहे सुखे एकमास । घरसामो नृप सा मोहयो, आणी चित्तें उल्हास ॥८०॥ कनकमंजरी गयण गमण विद्या तव आले, तिहथी नृप मोकलावे अमर जिम उच्छुक चालइ, महामहोछवे नयरि जाइ निय कहि वृत्तंत, सुणि करि अचरिज चित्त धरत बोले सामंत । पुन्यवंत जे जाइ जिहां, तिहार सुखियो थाय । इसुं.
