________________
७४
एक इणी उपरे मन धरे ॥६७॥
( ढाळ - हिव बोले सहुहरि अंतेउर-ए देसीमां ) कनकमंजरी एणे अवसरे, चडी मध्यानें नीज घर उपरे, गर्भघरे पेसे । तिहां एकली टुंके बार, उतारे नृपना सिणगार, गाव सने न धरे || ६८ || पिहरतणा वस्त्र ते पिहरी, मनरूडे परिणामें अतिधरि करि सीखामण जीव । आपणडी परे हिये संभारे, रखे केहि वैर विचारे, धारे सीख सदीव ॥ ६९ ॥ रहिसे एणि परिणामे नियवसे, तो तुं किमे न थाइंस परवसे, रसे रातो सुखदेखि । एम संभलि अवसर लहि राणी, एक एक सनमुख उज्जाणी, वाणी कहे विशेखि ॥ ७० ॥ एहनी परे सघली हिव लाधी, जिम नृपप्रीति एहसुं वाधी । साधी इणि वसे करणी, राज प्रतें सवि राणी बोले, तुं तो अम्हथी विरतो भोले, डोलें नहीं सुकलीणी ॥ ७१ ॥
( दूहा:- )
कुसल अम्हे तुझ चींत, जिणे तुं अम्ह भरतार | पण ते मांनी घं, ते तुझ मारणहार || ७२ || तुझ उपरे कामण करे, जपे मंत्र बहुवार । परिपूछे नरपति सयल, राणी कहेतिवार ||७३ || नृप आवे चेजें रहे, जाण्यो तासु सरूप । हिये वखाणे तसु वचन, हरष्यो अतिघण भूप ॥ ७४ ॥ गुणफेडि अवगुण करे, विरतो माणुस जोइ । राज सयलनी स्वामिनी, करे तेहने सोइ ॥ ७५ ॥ विमलचंद मुणिवर कन्हे, बेवे श्रावक | थाय । कनकमंजरी अवसरें, चवि करि देवी थाय ॥ ७६ ॥
