________________
ગ્રંથ અને ગ્રંથકાર પુ. ૭
મૂલ્યવાન સંગ્રહમાં એક વાર ફરીને આપણે ચંચુપાત કરિયે. જ્યારે યુદ: -છાએ સંગૃહીત સુભાષિત આવાં શર પૂરનારાં છે, ત્યારે તે સમયનું ઉદ્દેશ- પૂર્વક રચેલું સાહિત્ય તે કેવું ઉત્તેજક હશે તે કલ્પના ગમ્ય છે. સંગ્રહમાંના થોડાંક વચન આપણે આપણા કાર્યસર ઉતારિયે છિયે.
धवलु विसरह सामि अहो गरुआ भरु पिक्खेवि । हउं किं न जुक्तउ दुहुँ दिसिहिं खण्डई दोणि करेवि ॥ भल्ला हुआ जु मारिआ बहिणि महारा कन्तु । लज्जेज्जं तु वसि अहु जइ भग्गा घरु एन्तु । जी विउ कासु न वल्लहउ धणु षुणु कासु न इट् । देणिवि अवसर निवडि अहिं तिण सम गणइ विसिद्ध अम्हे थोषा रिउ बहुअ कायर एम्व भणन्ति । मुद्धि निहालहि गयणयलु कइजण जोण्ह करन्ति ॥ महु करन्त बे दोसडा हेल्लि म भङ्खहि आलु । देन्तहो हउं पर उव्वरिअ जुज्झन्त हो करवालु ॥ जा भग्गा पारकडा तो सहि मज्झु पिएण । अह भग्गा अम्हहं तणा तो तें मारि अडेण ॥ पुत्ते जाएं कवणुगुणु कवगुणु कवणु मुएण । जा बप्पीको मूहडी चम्पिज्जा अवरेण ॥ महु कन्तह गुठठिअहोकउ झुम्पडा बळन्ति । अह रिउरुहिरे उल्हवइ अह अप्पणे न भन्ति ॥ सरिहिं न सरेहिं न सरवरेहिं नहि उज्जाण वणेंहिं । देस रवण्णा होन्ति वढ निवशन्तेहिं सुअणेहिं ॥ हिअडा जह वेरि अ घणा तो किं अभि चडाहं । अम्हाहिं बे हत्यडा जइ पुणु मारि मराहुं ॥ पाइ विलग्गी अन्त्रडी सिरु ल्हसिउं खन्धस्सु। तो वि कटारइ हत्थइउ बलि किज्जङ कन्तस्सु ॥ આ યુગના પૂર્વ ભાગમાં સંસ્કૃત અલંકાર પ્રસ્થાનની અસર
अपभ्रंश साहित्य ५२ यती नेवामां मावे छे. અલંકાર પ્રસ્થાનની સમસ્યા પૂતિ લેષ આદિ સભારંજની કવિતા અને मस२. સુભાષિતના મુક્તક આ સમયમાં ની પેઠે
અvષામાં પણ રચાય છે. એ યુગના ઉત્તર ભાગમાં
