________________
૧૯૩૨ ની કવિતા
સ્વમ
( રાગ ભૈરવી; તાલ લાવણી )
તારૂં સ્વમ ન ક। દે ભૂસી રે, હા રઢિયાળા ! ભલે તેગ સાધર લે ચૂસી રે, હા
આભ થકી તુજ કાજ
જુગજુગના
અંધારી ભલે,
ધાર વહે
પણ
પડે ન ઝાંખા લેશઃ
જોની ઝગમગતા એ તારા રે, હ રણુરઢિયાળા ! એના પંથ સદા અંધારા રે, હા રણુરઢિયાળા !
દિનભર
તારી જ્યેાતિ ન ભલે વા વાદળ
રણુરઢિયાળા ! ( ધ્રુવ )
શેશરકાર મચાવે, જગત અને પ્રતિકૂળ;
નહિ તુજ અંતરઆંખ ખીડાને,
આભ ભરી દે ધૂળ :
હાલાવે રે, હૈ। રણઢિયાળા ! ડાલાવે રે, હા રણુરઢિયાળા !
ઊતરતા
સંદેશ;
કા
અણગણ
ગેમ ઊડતાં પડે
ડૂખે તરતાં
કઈ બંદુક તારાને નલ આંધે કઇ
પાજ ?
તારૂં આતમબળ લે સાધી રે, હા રણુરઢિયાળા ! એ જ શક્તિ અલૌકિક લાધી રે, હા રણુરઢિયાળા !
વિમાન,
જહાજ;
વીંધે ?
આભ ન રાધે, પૃથ્વી ન રાધે,
રાધે કા ન દિગંત;
નિરંતર
અનત!
તારક ભરે
અંતર તારૂં
હા
રણુરઢિયાળા !
ચિરધર્મેશે। અંદેશા રે ? તારા એ જ અભય સંદેશા રે! હા રણુરઢિયાળા !
૧૬૧
તારૂં
તારૂં
તા.
તારૂં અશર રૂ. ખબરદાર
