________________
મેવાસનાં ઢગીતા ]
પાસ॰ ભરી અમને કાંકરી મારી, જળ ભરવા દે. અમને સવળી થઈને વાગી, પાણી ભરવા દે. ઘેરે સાસુડી ભાંડશે, જળ ભરવા દે. મારી નણુદી છે નાર° નઠાર, પાણી ભરવા દે. જેઠજી મારા વાંદા, જળ ભરવા દે. મારી જેઠાણી મારી જોડ, પાણી ભરવા દે. દિયર મારે। લાયળકા, ૩ જળ ભરવા દે. દેરાણી નાનુ બાળ, પાણી ભરવા દે.
જળ ભરવા દે.
માટે કહું છું કાનજી, મારે પરણ્યાજી રસાળ, પાણી ભરવા દે.
રસિયા સાથે વાદ !
[ ગામડાગામમાં ખેતીના મુખ્ય ધંધા અને પશુપાલનના જોડિયા ધંધા ચાલે છે. પેાતાના ઘરનાં ઢાર ચારીને એક ગારીને વહાલમા નદીએ બેઠા છે. ઢેઢાર કાંઠે બેઠાં છે. રેતીમાં વહાલમા બેઠા છે. તેને નદીનું ખળખળ વહેતું નીર જોઈ મસ્તી જાગે છે. ગાવાળિયાઓનું પ્રિય વાધ ઘાંઘરી તે વગાડે છે. ઘાંઘરીના તાલે તાણે તે નાચવા માંડે છે. ગેાવાળની પ્રિયતમા આ જોઈને આનદિત થાય છે. સાથેાસાથ, પાતે એ આનંદ સડે માણી શકતી નથી તેથી ખિન્ન થાય છે. કવિ યારામની ‘વાંસલડી વેરણુ થઈ રે કાનુડાની’ પેઠે ગારીને વેદના જગાડે છે. પેાતાના પ્રિયતમ જે મેાજ માણે છે, તેમાં સમભાગી નથી થઈ શકતી તેથી દુ:ખ અનુભવે છે. શાક કરતાંયે વેરણ પેલી ઘાંઘરી લાગે છે. ઘાંઘરીના મીઠા સૂરે! એના હૈયામાં વેદના જગાડે છે. તેથી ઘાંઘરી ભાંગી નાખવાની, ઘાંઘરી પકડેલી પ્રિયતમની આંગળીએ મચડી નાખવાની તીવ્ર ઇચ્છા થાય છે. ગેારીની વેદના વ્યક્ત કરતું આ ગીત રસિક છે.] ૧. ખાબા (હાથ) ૨. નારી, ૩. લાડકી.
