________________
મેવાસનાં લોકગીત ] ગિરધરલાલજી રે, અમ ઘેર બેસણુ બેસતા જાવ. બેસણુ કેમ બેસીએ ગેરી રેસંઘાતે ભઈબંધ ટેળી. એવડી ભઈબંધ શી બેલ ? બેસણુ બેસે ને આપણે ઘેર ! ગિરધરલાલજી રે, અમ ઘેર દાતણ સારતા જાવ. દાતણ કેમ સારીએ બેરી રે ! સંઘાતે ભઈબંધ ટેળી. એવડી ભઈબંધની શી ખેલ ? દાતણ સારે ને આપણે ઘેર ! ગિરધરલાલજી રે, અમ ઘેર નાવણ કરતા જાવ. નાવણ કેમ કરીએ ગેરી રે ! સંઘાતે ભઈબંધ ટોળી. એવડી ભઈબંધની શી બેલ ? નાવણ કરે ને આપણે ઘેર ! ગિરધરલાલજી રે, અમ ઘેર ભેજન કરતા જાવ. ભોજન કેમ કરીએ ગોરી રે! સંઘાતે ભઈબંધ ટોળી. એવડી ભઈબંધની શી બેલ ? ભજન કરે ને આપણે ઘેર !
લખી રાખેલા લેખ ! [ મસ્તીખોર માખણચોર ગેપીવલભ કનૈયાનું બાલજીવન અને ચરિત્ર સંક્ષિપ્તમાં વર્ણવતું આ ગીત પિચંબાના શ્રી ત્રિકમભાઈ બાપુભાઈ ભીલ પાસેથી પ્રાપ્ત થયેલું છે. કૃષ્ણને શેરડીને સાંઠે છલતાં છરી હાથે બેસે છે. કનૈયાની માવડી ચીથરાં લેવા દોડે છે. પાસે ઊભેલી દ્રૌપદી, ચીથરાં લાવતાં સુધી ધીરજ ન ધરી શકી. તેનું હૈયું અનકમ્પાથી ધ્રૂજી ઊઠયું. તેણે પોતાને નવલખ સેનૈયાની કિંમતને નવરંગી હીરને ચીર ફાડીને કણને પાર્ટી બાંધ્યું ! યોગેશ્વર કુણે તે પાટો ઉકેલી તાંતણ ગણી જોયા: કૌરવસભામાં ચીર ખેંચાવાથી નવસ્ત્રા થતી દ્રૌપદીને કુણે નવસો નવાણું ચીર પૂર્યાને પ્રસંગ આ ગીતમાં લોકકવિએ વણી લીધે છે. ગીતના બે ભાગ પડે છે. પાછલો ભાગ કદાચ કાઈ એ રચેલ હાય એવી શંકા જાય છે.]
