________________
ર૩૬
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬
રામ રે રામ આ મરઘાને મારે,મરઘો મારી મુને કાંસલડી સિવડાવે. સાવ રે સેનાની સીતા કાંસળી સિવડાવું, ચામડાની શું લાગી રઢ રે! નહીં સીતાને બાપ નહી બંધવા રે! નહીં માતા ને મોસાળ, નહીં સીતાને કાકા કુટુંબી રે, નહીં માડી જાયો વીર. નહીં સીતાને સાસુ નહીં સસરા રે નહીં કંથ કહ્યાગશ રે.
સીતા એાછાં વચન બોલ્યાં, રામને ચડી રીસ, રામે તે ભાથા, ભીડેયા કંઈ તાણ બાંધ્યાં તીર. પહેલે તીરે મર મારિયો મરઘે પડતાં નાખી ચીસ. ધાવ ધાવ૨ લક્ષ્મણ બંધવા માર્યા તમારા વીર. ઘેલી સીતા ઘેલડિયાં શું બોલે રે રામ માર્યા નવ જાય. આખી પૃથ્વીના રાજિયા રામ માર્યા નવ જાય.
અતિથીને વેશે રાવણ આવિય, ભિક્ષા દે સીતા માય.’ થાળ ભરી સીતા વનફળ લાવ્યાં આ લ્યો મહારાજ, છૂટી ભિક્ષા અમે જમતા નથી મારા ગુરુને બેસે ગાળ. આડી આયું છે મારા રામની એને કેમ લેપાય ? આય ઉપર મૂકું પાવડી, પાવડીએ ધરજો પગ, ખભે ચડાવ્યાં સીતા, ઉતાર્યા વનમોજાર. મરઘે મારી રામ આવિયા, મઢીએ કાગ કળેિ રે, મઢી સૂની સૂની દેખાય કાગડા કરે છે કાગારોળ. રામ રુવે લક્ષ્મણ વીનવે તમે ર માં રામ વીર, સીતા સરખી લાવશું એનું સીતા ધરાવશું નામ. ઘેલા લખમણ ઘેલડિયાં શું બોલો છે ! તળાવ તળાવ કમળ નીપજે, થડ થડ ચંદન ન હોય. ઘેર ઘેર નારી નીપજે, ઘેર ઘેર સીતા ન હોય. ચારખંડ ધરતીમાં બીડું ફેરવ્યું, કોઈ એ ના લીધું હાથ, ૧. કાંચળી, ૨. દોડો દોડો, ૩. સંન્યાસી, ૪. માતા, ૫. ભંગ થાય.
