________________
૨૨૨:
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકે-૬ લાવો લા સાંકળાંની જોડ, લા કડલાંની જેરા, લા ગળા કેરો હાર, માડીના જાયા ! ઓ રે બેનીના વીરા, બે'નીનાં! મેણાં તારે ભાંગવાં. લાવે લા નાક કેરી નથડી, લાવે કાન કેરાં કુંડળ, લાવે લા માથા કેરો મોડ રે, માડીના જાયા ! ઓ રે બેનીના વીરા! બેનીનાં મેણાં તરે ભાંગવાં, લાવે લા ચોળીઓની જય, લા એરિંગની જોય, લા કંઠીઓની ડય રે માડીના જાયા ! ઓ રે બે'નીનાં વીરા! બેનીના મેણુ તારે ભાંગવાં. બેનીની અધીરાઈ ખૂટી ગઈ તેણી વાર, બેની જ એ વીરની વાટડી હજ ના વિર. પાદર પહોંચી બેનડી જેવું વડનું ઝાડ, તેના પર ચડી ગઈ જેવા વીરની વાટ. વિધાતાએ લખ્યા ટૂક લેખ, ત્યાં નીકળે કાળો નાગ, જઈને દીધે ડુંખ રે હાય ને માડીના જાયા ! ઓ રે બેનીના વીરા! બેનીનાં મેણુ તારે ભાંગવાં. બે'નીએ ત્યયા પ્રાણ તત્કાળ બેનને લઈ ચાલ્યા સમશાન; બેનને દીધે અગ્નિદાહ રે માડીના જાયા! ઓ રે બેનીના વીરા! બેનીનાં મેણુ તારે ભાંગવા બેનનાં નાનાં બાળકો કે મામા, માડી ગઈ મસાણ, ભાઈ ગયે સ્મશાન, પૂછે દુખિયારી બેનડી; તારા કોણે લીધા પ્રાણુ મેણુ તારા ભાંગવા. મોડે પડ્યો હું બેનડી! એક વાર બોલ મારી સંગ, આવ્યો હું તારે વીરલો, કહી ચિતામાં નાખતે ચીર.
