________________
૧૯
વઢિયારનાં લોકગીત ]
બજીયે ઓર્યા ચોખલા, બારી જી રે. હુંયે ઓરી એણી સેવ, લીલાગર લેંબારી જી રે. બેજીએ રાંધ્યા ચેખલા, લૅબોરી જી રે. મીય એહાવીર ઝેણી સેવ લીલાગર લૅબેરી જી રે. બજીના પરોણલા જમવા બેઠા, લૅબારી જી રે. મારે જમે મારે વીર, લીલાગર હૈબેરી જી રે.
કાનુડે દાણ માગે કાને દાણ માગે, કાનુડે દાણ માગે,
એની મેરિલીનાં મહિબાણ વાગે; કાને દાણ માગે, કાનુડે દાણ માગે. કાના, તું તે આના મલકને સૂછે ? મારા મારગની વચમાં ઊભે,
કાનુડે દાણ માગે. કાના, તું તે યાંના મલકને રસિયો? મારા મારગ વચમાં વસિયે;
કાનુડો દાણ માગે. કાના, તું તે મ્યાંના મલકને દાણું ? મારી નવરંગ ચૂંદડી તાણું:
કાનુડે દાણ માગે. કોને ઊભે જળ રે જમુનાજીને કાંઠડે, એમાં કોણ જીત્યું, ને કેણ હાર્યું ?
કાનુડો દાણ માગે.
૧. મેં પણ, ૨. એસાવી. ૩. ક્યાંના.
જ ઃ લોકસાહિત્યમાળામાં સંઘલાલ. જુઓ ઃ “રઢિયાળી રાત,”
