________________
૧૩
આપણાં લોકગીત ] એક મેડી માથે દેરાણી,
એના પગમાં રાતા રંગ રે;
ભંવર રે રંગ ડેલરિયે. એક ફળિયા વચ્ચે નણદલડી,
એનાં પગલાં લાલહીંગળ રે;
ભંવર રે રંગ ડોલરિયો. એક ઢોલિયે પિઢયા પ્રીતમજી, એના ઢાલિયાને રંગ રાત રે,
ભંવર રે રંગ ડોલરિયે. એક દરિયા કાંઠે સેજલડી, સેજલડી એ રંગ હીંડોળ રે;
ભંવર રે રંગ ડોલરિયે.
મારવી-લે મારવી ને ઢોલો રમે સંગઠે, મારુજી, એને રમતાં તે લાગ્યો ઘણે વાદ રે,
બેસો રમું સોગઠે, મારુજી. ઢોલો હારે તે આપે ગામડું, મારુજી; | મારી હારે તે આવે શક્ય રે,
બેસો તે રમું સેગડે, મારુજી. કોણે કહ્યું ને કોણે સાંભળ્યું, મારુજી, કાણે ઉડાડી ઘરની છાની વાત રે,
બેસે તે રમું સેગડે, મારુજી. ચાંદે કહ્યું ને સૂરજે સાંભળ્યું, મારુજી, વાયરે ઉડાડી છે ઘરની વાત રે;
બસ તો રમું સેગડે, મારુ જી.
