________________
૧૧૦
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬ જસમાએ અગ્નિ પ્રકટાવિયો હો રાયજી, જમણે અંગૂઠે પકટાવી ઝાળ હે રાયજી; જસમા પિતે બળી મૂઆ રે...... જસમારાજા ગયો ફીક મેઢે હે રાયજી, રાજા કહે છે ભાણેજ ! હે રાયજી તારે ખરી પડો બેલ હે રાયજી, મેં ના જિતાઈ જસમાં છે. રાયજી; જજવેલ ભાણેજ થયા આંધળા છે. જસમા
ગાજે પાટણ પુરમાં ગરવી ગુર્જરને ધણું રે, સાચો સબળ પેલે સોલંકી સિદ્ધરાજ, જેની કીર્તિ વ્યાપી રહી છે જગમાં ઘણું રે. તેણે લોકો કાજે વાવવા ગળાવિયા રે, મેટી માનસરોવર, દેવળ, ધામ વિશાળ, પિષી સર્વ પ્રજાને, શત્રુ સર્વ નમાવિયા રે. તેણે પાટણ પાસે સરોવર આદર્યું રે, ખેદે ખાડા ત્યાં તો માળવી એડ અનેક, નાખે એણે મટોડું માથે વહી પરું રે. પાળે વડની ડાળે ઝૂલે બાળક પારણે રે, માટી વહેતાં જસમા મુલાવે નિજ બાળ, વળતાં મુખડું ખિી જાય કુંવરને વારણે રે. સાદે વેશે ફરતા રાજાએ પેખી પરી રે, જાતે રૂપાળી રંગીલી પરમ ચતુર, પાસે જઈને રાજા કહે છે સુણ તું સુંદરી રે.
