________________
182
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
ચરણમાં નમી પડ્યો. માફી માંગતા બોલ્યો, “ભગવાન ! મને ક્ષમા કરો. મારું પાપ દૂર કરો. હું તમારા શરણે છું.” એમ મુનિના ચરણોમાં ખૂબ પશ્ચાતાપ કરવા માંડ્યો. મુનિએ પોતાનું ધ્યાન પૂર્ણ કરી રાજાને ધીરજ આપતા કહ્યું, “રાજન ! ભય રાખીશ નહિ. અપરાધીજનો પર પણ મુનિઓ કોપ કરતા નથી. તો તારા જેવા પશ્ચાતાપ પરાયણ પર શી રીતે કરે ? કંઈક હિતોપદેશ સાંભળ !
“દૂધનું પાન કરનારો માર્જર લાકડીના ઘાને જોતો નથી. તેવી રીતે પાપાસક્ત માનવી પણ નરકના ભયને મનમાં લાવતો નથી. એટલે મૃગયારૂપી પાપનો ત્યાગ કરીને ધર્મ વિશે ઉદ્યમ કર. હે રાજન ! ધર્મમાર્ગમાં પ્રીતિવાળો થા, કે જે ધર્મ શરીરનો નાશ થાય તો પણ પરભવમાં આત્માને સુખ આપનારો થાય છે.” મુનિના ઉપદેશથી પ્રતિબોધ પામેલો રાજા વીરાંગદ સમ્યકત્વ મૂળ બાવ્રતને યથાશક્તિ ગ્રહણ કરી પોતાના નગરમાં ગયો અને અનુક્રમે શુદ્ધ શ્રાવક થયો.
એ વસંતપુર નગરમાં જીવજીવાદિક તત્વનો જાણકાર જિનપ્રિય નામે શ્રાવક રહેતો હતો. તે શ્રાવક દરરોજ રાજા પાસે આવી શાસ્ત્રની વાત સંભળાવી રાજાને ધર્મમાં સ્થિર કરતો હતો. રાજા પણ શ્રાવકનું બહુમાન કરતો. શ્રાવકની સહાયથી સામાયિક, પૌષધ, જિનપૂજાદિક કાર્ય નિરંતર શુદ્ધપણે કરતો હતો. તે નગરમાં સ્વજન, પરિવાર નગરનો નિર્ધન મોહન નામે કોઈ વિપ્ર રહેતો હતો. નાસ્તિક હોવા છતાં આજીવિકા ખાતર જૈનધર્મને પાળતો, લોકોને જૈનધર્મનો ઉપદેશ કરતો પોતાનું ગુજરાન ચલાવતો હતો. એણે જિનપ્રિય સાથે કપટ મૈત્રી કરી એકવાર એની સાથે રાજા પાસે આવ્યો. રાજા આગળ જૈન ધર્મની પ્રશંસા કરી રાજાનો વિશ્વાસ સંપાદન કર્યો. રાજા એ તેને પોતાના મુખ્ય જિનમંદિરમાં પૂજારી તરીકે રાખ્યો.
સંસાર પર વૈરાગ્યવાન રાજાએ દીક્ષા લેવાનો નિશ્ચય કરીને મોહનને કહ્યું, “હે ભદ્ર ! ગુણવાન એવા કોઈ ધર્માચાર્યને તેડી લાવ કે જેમની પાસે હું દીક્ષા ગ્રહણ કર્યું અને તેમની સેવા કરી સંસાર સાગર તરી જાઉં.” રાજાની વાત સાંભળી મોહન મનમાં વિચાર કરવા માંડ્યો, “આ રાજા જો દીક્ષા
