________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
કુમાર કહે છે, “અમે પણ દેવશાલપુર તરફ જઈએ છીએ. એટલે ' આપણે સાથે જઈશું. તમે જરા સ્વસ્થ થાઓ પછી આપણે આગળ વધીએ.”
સાથે પણ પાછળથી આવી પહોંચે છે. દત્તકુમાર યુવાનને શીતલજલ અને મોદક વગેરે આપી ભોજન કરાવે છે. તેને સુખાસનમાં બેસાડી વાતો કરતાં કરતાં આગળ વધે છે. વાઘ, સિંહ અને વરૂની ગર્જનાઓ સંભળાય એવા ભયંકર જગંલને પસાર કરે છે. બીજે દિવસે જંગલમાં અનેક હાથી થોડા અને રથ પર સવાર સુભટોને જુએ છે. કુમારને લાગે છે, આ બધા તેમને લૂંટવા અથવા યુદ્ધ કરવા આવ્યા લાગે છે. | નજીક આવીને સુભટોમાંનો એક ઘોડેસવાર કુમાર પાસે આવીને કહે છે ગભરાશો નહિ તે લોકો તો અશ્વથી હરાયેલા એક ઘોડેસવારને શોધવા નીકળેલા છે. અને કહેતા કહેતા તેની નજર સુખાસનમાં બેઠેલા યુવાન તરફ પડે છે અને એકદમ આનંદમાં આવી જાય છે. અને “જયસેન કુમારનો જય થાઓ” એવી ઘોષણા કરે છે. જે તમામ સુભટો ઝીલી લે છે. પાછળથી વિજયરાજા આવે છે એટલે જયસેન સુખાસન પરથી ઊભો થઈને પિતાને વંદન કરે છે.
આ બનાવથી દત્ત તાજુબ થઈ જાય છે. તે દરમિયાન જયસેનકુમાર પોતાની આપવીતી ટૂંકમાં કહીને દત્ત તરફ આંગળી ચીંધીને રાજાને કહે છે, “પિતાશ્રી આ પરોપકારીએ મારી સારવાર કરીને મને બચાવ્યો છે.”
જયસેનકુમારની વાણી સાંભળી વિજયરાજ દત્તકુમાર પાસે આવીને કહે છે, “કુમાર તું પણ આજથી મારો બીજો દીકરો છે. તારો ઉપકાર જેવો તેવો નથી.” એમ કહીને દત્તકુમારને લઈને પોતાના પરિવાર સાથે રાજમહેલમાં પાછા ફર્યા. ત્યારથી દતકુમાર અને જયસેનકુમાર સાથે ખાતા, પીતા અને રહેતા હતા. બંને વચ્ચે ગાઢ મિત્રતા બંધાઈ ગઈ. જયસેનકુમારને કલાવતી નામની અત્યંત સ્વરૂપવાન બહેન હતી અને સકલકળાને જાણતી હતી. યુવાન વયમાં પ્રવેશતા રાજાને તેની ચિંતા થઈ. તેના વિવાહ માટે રાજાએ અનેક ઠેકાણે તપાસ કરી છતાં પણ તેમનું હૃદય માનતું નથી. પછી દત્તકુમારને કહે છે, “દત્ત આ તારી બહેનના વિવાહ તું જ કર.”
