________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર – અને ગુણસાગરનું સટ્ટલ - ચરિત્ર
પગે નગરીની રક્ષા કરે છે. દરવાજાઓ પણ બરાબર બંધ કરવામાં આવે છે. જરાક અવાજ સંભળાતા બધા દોડ દોડ કરે છે પણ ચોર દેખાતો નથી. રક્ષકની વાત સાંભળીને રાજા વિચારમાં પડી ગયો. તેને મૂંઝવણમાં જોઈને ગિરિસુંદરે રાજાને બે હાથ જોડીને કહ્યું, “દેવ ! મને આજ્ઞા આપો તો સાત રાત્રી સુધીમાં એ દુરાચારી ને ગમે ત્યાંથી પકડી આપની સામે હાજર કરીશ.” રાજકુમારની વાત સાંભળીને રાજાએ કહ્યું કે પ્રબળ પુરુષો મુંઝાઈ ગયા છે ત્યાં બાળકનું કામ નથી. રાજકુમારે અતિ આગ્રહ કર્યો છતાં રાજાએ અનુમતિ આપી નહિ. છતાં રાત્રે ખડ્ગને લઈને કુમાર ચોરની તપાસ માટે નીકળી ગયો અને ગુપ્તપણે નગરમાં અને નગર બહાર ભમવા લાગ્યો. નિર્ભયપણે ગિરિસુંદર પર્વતની ગુફામાં, ખંડેરોમાં જીર્ણ દેવાલયોમાં તપાસ કરતા હતો ત્યારે પર્વતની અંદર અગ્નિ બળતો જોઈ ત્યાં ગયો.
166
પર્વતની મધ્યમાં કોઈ વિદ્યાધર અગ્નિકુંડમાં અગ્નિ પ્રગટાવી ગુગળની ગોળીઓ હોમતો વિદ્યા સાધી રહ્યો હતો. તેની પાસે જઈને કુમાર ‘સિદ્ધિરસ્તુ’ બોલ્યો. તેના પુણ્યથી આકર્ષાઈ ને ક્ષેત્રપાલ વિદ્યાધરની આગળ પ્રગટ થઈને બોલ્યો, “હે વિદ્યાધર ! આ મહાપુરુષનું આગમન ના થયું હોત તો તારી વિદ્યા સિદ્ધ ના થાત પણ તારું અનિષ્ટ જરૂર થાત. આ પુણ્યવાનના પ્રભાવથી તેને હું સિદ્ધ થાઉ છું.” યક્ષના વચનથી ખુશ થઈને વિદ્યાધરે યક્ષની પૂજા કરી અને કહ્યું કે તે જ્યારે પણ યાદ કરે ત્યારે હાજર થવું પછી ગિરિસુંદરને ઉદ્દેશી ને બોલ્યો, “તમે મારી ઉપર મહાન ઉપકાર કર્યો છે. તો હવે મને કહો તમારા માટે હું શું કરું ?” રાજકુમારે કહ્યું કે પોતે અગ્નિ જોઈને ત્યાં આવ્યો હતો એમાં વિદ્યાધરની વિઘા સિદ્ધ થઈ એ તો સારું થયું છતાં પણ રાજકુમારને પોતાના ગુરૂ માનીને વિદ્યાધરે તેને રૂપ પરાવર્તનની વિદ્યા આપી. એ જ સમયે કોઈક સ્ત્રીના રડવાનો અવાજ આવ્યો. અવાજની દિશામાં રાજકુમાર દોડ્યો પણ કોઈ દેખાતું નહિ. કુમારે એક નિશ્ચય કર્યો.
