________________
ઉપમિતિ ભવપ્રપંયા કથા
પછી તેણે બુદ્ધિ સાથે વાતો કરવા માંડી. સબુધિએ તેના વ્યાધિઓનાં કારણોમાં ખરા મહાકલ્યાણક ભોજનનું મહત્ત્વ સમજાવ્યું. ભોજનનો ઉપયોગ જણાવ્યો. નિપુણ્યકે ખરાબ ભોજનનો સર્વથા ત્યાગ કરવાની ઇચ્છા દર્શાવી. સબુધિએ સમજાવ્યું કે સર્વથા ત્યાગ કરતાં પહેલાં પાકો નિર્ણય કરવાની જરૂર છે. એક વાર ત્યાગ કર્યા પછી તેના પર મન હાવી થાય તો બેવડું નુકસાન થાય. પછી તે નિપુણ્યકને ધર્મબોધકર પાસે લઈ ગઈ. ધર્મબોધકરે નિશ્ચય પાકો કરવાની જરૂરિયાત પર ભાર મૂકીને તેને સમજણ આપી. છેવટે ભિખારીએ તેનું ઠીકરું ફેંકી દીધું. ધર્મબોધકરને તેમજ તયા-બુધિ બંને દાસીઓને પણ ખૂબ આનંદ થયો. તે દિવસથી તેનું નામ સપુણ્યક રાખવામાં આવ્યું.
હવે તે મહેલમાં જ રહેવા માંડ્યો. તેના મનમાં લોભ, લાલચ, શંકા વગેરે શમી ગયાં છે. નવી સ્થિતિ ઉત્પન્ન થઈ છે. તે સુબુધિને પૂછે છે કે “મને આ બધું મળ્યું છે તેને ટકાવી રાખવા શું કરું ?' સુબુધિ જવાબ આપે છે, તને જે મળ્યું છે તેને વહેંચ તો બધું, તારી પાસે કાયમ રહેશે. (જો તમે પરમાર્થ બાજુ એક ડગલું માંડશો તો આગળ ને આગળ વધતા જશો).
ભિખારી તેને મળેલા સોનાના પાત્રમાં બધું મૂકીને ચાર રસ્તા પર ઊભો રહી બૂમો પાડે છે. પણ તેને બધા ઓળખે છે એટલે કોઈ ગ્રહણ કરતું નથી. સુબુધિને પૂછે છે ત્યારે સુબુધિ કહે છે, સોનાનું પાત્ર ફક્ત સુસ્થિત મહારાજા (પરમાત્મા)થી જ વપરાય. તું વાપરે છે એટલે બધા વહેમાય છે (ગર્વ). પછી તેને ત્રણે ઔષધો લાકડાની પેટીમાં ઠાંસી ઠાંસીને ભરી અને બજારમાં મૂકી દેવાની સલાહ આપે છે. જ્ઞાનમય વ્યક્તિઓ તેનો ઉપયોગ જરૂરથી કરશે તેમ કહે છે.
