________________
সিঙ্গ থs্যাহমিদা
३९
अथ इहां साधु :प्राशुक. एषणीक आहार भोगवतो ७ कर्म गाढा बंध्या हुचे तो ढीला करे। संसार में अतिक्रमी मोक्ष जाय. कह्यो। पिण पाप न कह्यो। राहा हु तो विचारि जोइजो
इति १ बोल सम्पूर्ण।
तथा ज्ञाता अ० २ कह्यो ते पाठ लिलिपे छ।
एतामेव जंवू । जेणं अम्हं णिग्गंथो वा णिग्गंथी वा जाव पव्वति ते समाणे ववगय रहाण भदण पुप्फगंध मल्लालंकारे विभूसे इमस्स ओरालियस्स सरीरस्स नो वन्न हेउवा रूवं हेउवा विसय हेउंवा तं विपुलं असणं णाणं खाइम साइमं आहार माहारेति, नन्नत्थ णाण दंसण चरित्ताणं.. वहणट्टयाए।
(ज्ञाता भ०२)
... ए० एणी प्रकारे. पूर्व ले दृष्टान्त. जं. हे जम्बु ! अ० म्हाराः णि साधु...णि साध्वी. जा. यावत्. ५० प्रव्रज्या ग्रही ने. ३० त्याग्यो छ. यहा० स्नान. मर्दन, पुष्प. गन्ध. माल्य. अलकार विभूषा. जेहनें एहवा थका. इ० एह औदारिक शरीर में. नो० नहीं. वर्ण निमित्तो. रू. नहीं रूप निमित्ते. वि० नहीं विषय निमित्ते. वि० घणो अशन पान. खादिम स्वादिम. आहार देवे छै. त० केवल शान. दर्शन. चारित्र पालवा ने काजे आहार करे छै.
अथ इहां वर्ण. रूप. ने अर्थे आहार न करिवो, ज्ञान. दर्शन. चारित्र वहपाने अर्थे आहार करणो कह्यो। ते ज्ञानादिक वहण रो उपाय ते निरवद्य निर्जरा री करणी छै। पिण सावद्य पाप नों हेतु नहीं। डाहा हुवे तो विचारि जोइजो।
.. इति २वोल सम्पूर्ण ।
