________________
गोशालाऽधिकारः ।
गोशाला ! तोनें भगवान् प्रयुज्या दीधी. मूंड्यो यावत् बहुश्रुति कीधो । इम सुनक्षत्र मुनि कह्यो । इमज भगवान् महावीर स्वामी कह्यो । हे गोशाला ! म्हे तोने' बुज्या दीघो यावत् बहुश्रुति कीधो । ए च्यार ठिकाणे दीक्षा चाली । डाहा हुवे तो विचारि जोइजो ।
इति ३ बोल सम्पूर्ण ।
२२६
aat पांच ठिकाणे गोशाला ने कुशिष्य कह्यो । ते पाठ लिखिये छै । एवं खलु गोयमा ! मम अंतेवासी कुसिस्से गोशालेग्रामं मंखलिपुत्ते समणघायए जाव छउमत्थ चेव कालं किच्चा उड्ढं चंदिम सूरिय जाव अच्चुए कप्पे देवताए उबवण्णे ।
( भगवती शतक १५ )
ए० इम. ख० निश्चय करो नं. गो० हे गौतम! म० माहरो. अं० अन्तेवासी कु० कुशिष्य गो० गोशालो. म० मंखलि नो पुत्र. स० श्रमण साधा न घातक. जा० याचत. छ० छद्मस्थ पणे. चे० निश्चय करो ने का० काल, कि० करी ने (मत्युक्ामी नें ) उ० ऊर्ध्व. च० चन्द्रमा सू० सूर्य जा० यावत् प्र० अच्युत कल्प ने विषे. दे० देवता पणे, उ० ऊपज्यो.
अथ इहां भगवान् को - हैं गोतम ! म्हारो अन्तेवासी कुशिष्य गोशालो मंखलिपुत्र वार मे स्वर्ग गयो । इहां कुशिष्य कलो ते पहिलां शिष्य न कियो हुवे तो कुशिष्य किम हुवे । पहिला पूत जन्म्यां बिना कपूत किम हुवे पूत थयां कपूत सपूत हुवे । तिम शिष्य कीधां सुशिष्य कुशिष्य हुवे । इण न्याय गोशाला पहिलां शिष्य थयो छे । तिवारे कुशिष्य कह्यो । वली भगवती श० ६ उ० ३३ कह्यो I
" एवं खलु गोयमा ! मम अंतेवासी कुसिस्से जमाली णामं अणगारे"
इहां जाली में कुशिम को । पहिलो हुत्त । ते माटे कुशिष् को । तिम गोशाली पिण पहिलां शिष्य थयो. ते माडे गोशाला में कुशिष्य
