________________
* પર ઃ
તેના આવા આક્રમણથી રાજા ઉદ્વિગ્ન થયા હતા અને તેથી તે તેના પ્રતિકારના ઉપાય ચિતવતા હતા.
એકવાર સભામાં તેણે મત્રી, પ્રધાન વર્ગની હાજરીમાં ક્ષેમપાલ રાજવીના આક્રમણ સંબધી વાતા કરી. પછી દેવસેને કહ્યું: હું પ્રધાના! મંત્રીએ ! કાઈ ઉપાય શેાધી કાઢા, જેથી ક્ષેમપાલ રાજાના નિગ્રહ કરી શકાય. કેમકે તે જીવતા હશે, ત્યાં સુધી મારૂ અને દેશનુ કુશળ થશે નહીં! વાત સાંભળી સભા મૌન ખની ગઇ. તેના નિગ્રહના ઉપાય જડતા નથી. શું કરવું? બધા આવા વિચારમાં ગરકાવ થઈ ગયા હતા. રાજા બધા સભાજન ઉપર દૃષ્ટિપાત કરે છે, પણ ચિંતા નિવારવા કાઇ જ હામ ભીડતુ નથી.
આ
રાજવીની ચિંતાતુર દેશા નિહાળી યુદ્ધચૂહના સેનાપતિ દ્રોણે કહ્યું': હે દેવ ? મને આદેશ આપે.. છમાસની અ`દર હું તે રાજાના નિગ્રહ કરીશ, જો તેમ ન કરી શકુ, તા મારા આત્માને નિગ્રહ કરીશ. તરત જ ભૂપાલે આદેશ આપ્યા: હું સેનાપતિજી! તમે આ કામ જલ્દી કરેા, જેથી તે જલ્દી મરણને શરણ થઈ જાય. સેનાપતિજીએ રાજાની આજ્ઞા સ્વીકારી. રાજાએ પેાતે તેને તમેટલનું' ખીડું આપ્યુ. તે લઈ દ્રોણુ રાજભવનથી નીકળી ઘરે આન્યા. પછી તેણે કુટુ'બચિંતા, કુટુ'ખ-વ્યવસ્થા કરી અને શ્વેતપુર નગર તરફ પ્રયાણ કર્યું". માગ માં તેને એક કાપાલિકના લેટા થયા. તેને પ્રણામપૂર્ણાંક પૂછ્યું, હે ભગવન્ ! તમે કથાં જાએ છે? ત્યારે તેણે કહ્યું : “હું શ્વેતપુર નગરે જાઉં છું, '' દ્રોણ કહે :
