________________
* ૪૧ :
પરમભક્તિથી તેમને વદના કરી. તે ધરણીતલે બેઠા. ગુરુએ પણ આશીર્વાદપૂર્વક રાજાને ખેલાવી કહ્યું : “ હે રાજન્ તું ભકૂપમાં પતિત જીવાને હસ્તાલ'મન તુલ્ય દેવપૂજાતિ કરે છે કે નહીં? તને ધન-ભવન–શયન-દેહાર્દિની અનિત્યતા સમજાય છે ખરી? જેને સ’સારના સમસ્ત પઢાર્થોની અનિત્યતા સમજાય, તેના ભવરાગ નષ્ટ થઈ જાય. વળી અપૂર્વ અપૂર્વ શુષુપ્રાપ્તિમાં તું પ્રયત્ન કરે છે કે નહીં ! ” ત્યારે તેણે કહ્યું : “ પણ ગુરુદેવ ! પાપપકમાં મગ્ન, ભવાભિન'દી મારા જેવાને આવી પ્રવૃત્તિ કયાંથી હાય ? પણ વિષયમાં લુબ્ધ, ધર્મચિંતનમાં મૂઢ મારા ઉપર ગુરુદેવ મહેરબાની કરા ! મારા ઉપર કૃપા વર્ષોવા, મને ધર્મોપદેશ આપે। ? ”
ભગવંતે પશુ દુઃખદાવાનલથી અસહ્ય વેદના અનુભવતા આ દગ્ધહૃદયને સુધાવર્ષી, મુખચંદ્રની શીતળતાથી શાંત કરનાર દેશનાના પ્રારંભ કર્યાં. તેની સમક્ષ અક્ષયસુખયુક્ત નિર્વાણરૂપી મહાકુલ આપનાર સાધુધમ નું વિસ્તારપૂવ ક વ ન કર્યુ. વિષયાસક્ત જીવાની દુર્દશાનું આબેહૂબ વર્ણન કરી સૉંસારની ભયાનકતા દર્શાવી તેમની સ’સારનિસ્તારિણી, ક વન બાળવામાં દાવાનલ સમ ધમ દેશના સાંભળી રાજવી ભવિરક્ત થયા. સ`સારવાસ ત્યાગવાની તેને ભાવના પ્રગટી. પછી ગુરુવંદન કરી પેાતાના પડાવના સ્થાને ગયા. મત્રી-સામ'તાદિને મેલાવી. તેઓની સમક્ષ જયશેખરને રાજ્યપદ્મ સ્થાપન કર્યાં. સમગ્ર રાજઋદ્ધિ તેને અપશુ કરી, સજનાની સાથે ક્ષમાપના કરી. દીન–અનાથાને દાન દેવા પૂર્ણાંક પ્રશસ્ત દિવસે શાસ્ત્રોક્ત
