________________
: ૨૬ :
ત્યારે રાજપુત્રની વૈરાગ્યગર્ભિત વાણી સાંભળી રાજા આશ્ચય પામ્યા. સાથે આનંદ પામ્યા, છતાં ફરી રાજપુત્રને કહ્યુ, “ તારી વાત સાંભળી આનંદ અભિવ્યક્ત કરૂ છુ, છતાં હે પુત્ર! તુ રાજ્યભાર વહન કર. નાયકરહિત રાજ્યના ત્યાગ ચેાગ્ય નથી. રાજા વિના પ્રજા પણ દુ:ખી થાય છે, તેથી અત્યારે રાજ્યની ધૂરા વહન કર. પછી સંયમ ગ્રહણ કરજે. શુ' તને ખબર નથી કે ઋષભદેવ પ્રભુએ લેાકાને કલા બતાવી હતી. સમગ્ર વ્યવહાર માર્ગ બતાવ્યા પછી દ્વીક્ષા અંગીકાર કરી હતી ખરૂ ને? તેા તારે તે રાજ્યપૂરા વહન કરવી જોઈએ. સ્વજન પરિવારને ત્યજવા યાગ્ય નથી. માટે જ હે પુત્ર! તુ રાજ્ય સ્વીકાર. જેથી મારા માર્ગ સરળ ખની જાય. ત્યારે તેણે કહ્યું, પિતાજી! જે આપના આગ્રહ જ છે તે। આ અત્યંત ઉપકારી, સ્નેહાળ મારા ભાઈ જયમંગલને રાજ્ય અર્પણ કરા. ખરે જ ! ઉપકારી ઉપકારને ભૂલતાં નથી. કિંતુ તેના ખદલા વાળવા તત્પર બને છે,
ત્યારે પિતાએ કહ્યું: હે વત્સ ! એ સ્વીકારે તે કઇ અયુક્ત નથી. ત્યારે જયમંગલ કુમારે કહ્યું, હે પિતાજી! કુવલયચ'દ્ર ત્યાગી અને અને ભાગની દુનિયાને તિલાંજલી આપે તેા, પછી એવી ભાગની દુનિયામાં રહી મને આ રાજયથી શું? પૂર્વભવે સાથે સયમ સ્વીકારી, અધ્યયનાદિ કરતાં, દેશ-પરદેશ વિચરી સયમ સાધના કરીને દેવલાકમાં ઉત્પન્ન થયા હતા તે અત્યારે શા માટે અમે સાથે પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ ન કરીએ ? બંને પુત્રાની વાણી સાંભળી રાજવીએ કહ્યું : તમારે મારી આજ્ઞાના ભંગ ન કરવા જોઈ એ.
