________________
તેને લઈ પાછો તેના ઘરે ગયો. તેને જીવતે જોઈ સ્વજનપરિવાર આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. ત્યારે વિમિત ચિત્તવાળો રાજપુત્ર વિચારવા લાગ્યું કે, જુઓ તે ખરા ! વિધિને વિલાસ! માણસ ચિંતવે છે કાંઈ અને થાય છે કેઈ જુદું જ ! વળી મરેલો પણ સજીવન થાય, એ મોટું આશ્ચર્ય છે. ખરેખર તે પુરુષનું જીવિત સફળ છે કે, જેઓ નિરંતર દુખીઓના દુઃખને નિવારણ કરવા તત્પર હોય છે. વળી જગતમાં એ પુરુષ નથી કે, જેની પાસે લક્ષમી ન હેય. પણ એ પરોપકાર રહિત હય, તે તેવી લક્ષમીથી પણ શું?
આમ રાજપુત્ર ચિંતવી રહ્યો હતે એટલામાં “આ તે કુલપુત્રને જીવનદાતા !” એમ કહી તેના ચરણકમળમાં સ્વજને નમી પડ્યા અને કહેવા લાગ્યા કે, રાજપુત્ર! તે તે ઘણે ઉપકાર કર્યો. તેને બદલો વાળવા અમે સમર્થ નથી. જે પૃથ્વીનું દાન આપવામાં આવે, તો પણ તારા ઉપકાર આગળ તુરછ છે. વળી બાહ્ય વસ્તુ અર્પણ કરવાથી કાંઈ ઉપકાર વળે? તો પણ હે મહાભાગ્યશાળી! તું આ ઘર, ધન, ધાન્યાદિ સર્વ સામગ્રીને યથેચ્છ ઉપયોગ કર ! ત્યારે પ્રશંસાગર્ભિત વાણી સાંભળી લજજા પામેલા તે રાજપુત્રે કહ્યું; “હે મિત્ર! મેં તે કંઈ જ કર્યું નથી. તારે શેડો જ ઉપકાર કર્યો છે પણ તું તે ઘણે ઉપકાર કરીશ! એમ કહી એ મૌન રહ્યો
થોડા દિવસ ત્યાં રહી, ઉપકારના બદલાની અપેક્ષા વિના, કુલ પુત્રને જણાવ્યા વિના રાજપુત્ર ચાલી નીકળ્યો. ખરેખર
