________________
: ૨૯૧ :
પણ કૃતિપથમાં આવતું નથી, તે પછી ભુજંગાદિ દુષ્ટતાની પીડાની તે શી ગણના? દેહનું પણ ભાન ભૂલી જવાય, આવા ધ્યાનમાં શૈલરાજની જેમ અડગ, વળી સૌમ્યગુણે કરી પૃથ્વીતલ ઉપર પ્રાપ્ત થયેલ જાણે ચંદ્રબિંબ જ ન હય, એવી તેમની અવસ્થા નિહાળી બ્રાહ્મણ તે તેમના મુખકમલને વારંવાર એકીટસે નીહાળવા લાગ્યો. તેમને જોતાં નયન તૃપ્ત થતા ન હતા. દષ્ટિ તેમના મુખારવિંદ ઉપરથી હટતી નહોતી.
જ્યારે શિલા ઉપર સ્થિત તેમણે ધ્યાનની સમાપ્તિ કરી, ત્યારે ભાલતલથી ભૂતલને સ્પર્શ કરી મુનિવૃષભને તેણે વંદના કરી.
અહો ભગવંત! ઘણું સમયે ચિંતામણિરત્નથી પણ અતિદુર્લભ આપનું દર્શન થયું છે ! વળી આપના દર્શનમાત્રથી હું આનંદિત થયો છું. ખરેખર ! મારું જીવન ધન્ય બની ગયું છે.! જંગલમાં મંગલમય મુનિ ભગવંતનું દર્શન મારા ભાગ્યોદયને સૂચિત કરે છે ! એમ કહી વિષે કહ્યું : “એ કરૂણાસાગર! મારા ઉપર કૃપા કરે. મારી
વ્યથાને આ૫ સાંભળો. પ્રતિસમય મારું શરીર રોગોથી ઘેરાયેલું રહે છે. ક્યાંય સુખે રહી શકતું નથી. તે હે નાથ ! મેં પૂવે એવા કેવા કર્મ કર્યું હશે કે, અત્યારે હું દુઃખી છું. આપ સિવાય મને આ વાત કહેવા કોઈ સમર્થ નથી. એ સ્વામી! કૃપા કરી મને જણાવે.
વિપ્રની ગદગદ વાણું સાંભળી નિર્મલ અવધિજ્ઞાનથી તેના પૂર્વભવને જાણ કરૂણાસભર હૃદયથી તેમણે કહેવાનું શરૂ કર્યું.
