________________
: પ્રવેશક :
અરે ! આ માનવ, જરા પેલા પિંજરામાં પૂરાયેલા પ'ખીની દશા તા જો. હા પિંજર તેા સેાનાનું, રૂડુ' ને રૂપાળુ’ છે, છતાં પ'ખી ઝુરી રહ્યુ` છે. કેમ ? કારણને જરા વિચાર તા કર !
હા....ખ્યાલ આવ્યેા. પેલા નીલગગનમાં મુક્તિના ગીતા ગાતા, સ્વેચ્છાથી વિચરી રહેલા ૫'ખીને જોતાં આ પ‘ખીને પિંજરનું... અંધન કારમું લાગી રહ્યુ' છે! આવી અવસ્થામાંથી જો કાઈ એને છોડાવે તા! તે તે એ શાંતિના શ્વાસ લે. હતાશાના ત્યાગ કરે અને પેલા નીલગગનમાં વિચરી રહેલા પ’ખીની પાછળ પ્રયાણુ પણુ આદરે
અરે માનવ! જો તા ખરા. તારી પણ આવી દશા છે ! તું પિંજરામાં પૂરાયેલા છે ખરા ? ખારીકાઈથી નિરીક્ષણુ કર ! તને પણ તારી જાત પિંજરામાં પુરાયેલી જણાશે.
સ'સારરૂપી પિંજર સેાહામણું છતાં દુ:ખદાયી છે, પણ કાઇ ભવ્યાત્માને જ આ પિંજર અન સમ ભાસે. અને તેવા આત્માએ સ્વેચ્છાથી મુક્તિના ગાન ગાતાં, મુક્તિપ`થે વિચરી રહેલા મહાત્માને જોઈ પેાતાની જાતને અધન્ય માની હતાશા અનુભવે અને મુક્તિના ઉપાયાની શેાધમાં નીકળી પડે. જીવમાંથી શિવ ખનેલા આત્માએની વાતા સાંભળી, તેના દુઃખના આરેાવારા રહેતા નથી. એ માનવ ! તારે આ પિંજરમાંથી છુટવું છે ? તારે સત્યના રાહે વિચરવું છે ? તારે
