________________
: ૧૯૫ :
ચિંથરેહાલ ભિક્ષુકરૂપે જીવન નિર્વાહ કરવા લાગ્યા. કાળક્રમે આયુષ્ય પૂર્ણ કરી ધનદેવ અને ભાનુદત્તના જીવ બ્ય'તર દેવલેાકથી વ્યવી કુણાલાનગરીમાં વિનયંધર શ્રેષ્ઠિના પુત્રપણે અવતર્યાં. અને સામા-સીતાના છત્ર વ્યતરીપણાને ભાગવી તે જ શ્રેષ્ઠિને ત્યાં પુત્રીરૂપે અવતરી. પૂર્વભવના અભ્યાસથી ચારે જણુ પરસ્પર સ્નેહભાવથી વત ં તા વૃદ્ધિ પામતા હતા. દેહથી તેમ જ બુદ્ધિ-વૈભવમાં પણ તેએ આગળ વધવા લાગ્યા. ત્યાં અપરણિત અવસ્થામાં જ સદ્ગુરુ સમીપે ધર્મને સાંભળી વૈરાગ્યવ'ત ખની ચારે જણાએ દીક્ષા અ'ગીકાર કરી.
મુનિ જીવનમાં તપશ્ચર્યા આદરી પઠન-ગણન કરવા લાગ્યા. તેએ આગમાના જ્ઞાતા અન્યા. સવેગી અનેલા વિચારવા લાગ્યા. હા હા ! આપણે કેવી રીતે ભવાદધિનુ' ઉદ્ભ‘ધન કરી માક્ષને પ્રાપ્ત કરશું ? એમ પ્રતિદિન મનેાહર ભાવનાને ભાવતાં હમેશા ગુરુ ચરણની સેવામાં તત્પર, ગ્લાન વૃદ્ધોની વૈયાવચ્ચ કરતાં, મમતાના બધા કાપી, પ્રાણીગણની રક્ષા કરતાં ઇન્દ્રિયજય કરવામાં સાવધાન, ક્રોધાદિના નિગ્રહ કરવામાં વીઔલ્લાસને ફારવતાં, ખેડૂતાલીશ દ્વાષરહિત ભિક્ષા-ગ્રહણ કરવામાં તત્પર બન્યા. મહાત્માની દુનિયામાં વસી ઈંહને વિશે પણ નિરીહ, સંયમધ્યાનમાં તલ્લીન બની તેએ દિવસે પસાર કરતા હતા. આ પ્રમાણે મુક્તિ માના પથિક બનેલા ચારેમાંથી સ્ક'દના જીવ સિવાય ત્રણેય જણાએ પૂર્વપાર્જિત 'તરાયકમ ઘણુ ખરૂં' ખપાવી દ્વીધુ.. પણ કદે પૂર્વે સ’કલિષ્ટ પરિણામથી બાંધેલુ તેથી તેનુ` કર્મ ખપ્યુ નહિ.
