________________
: ૧૬૨ :
હવે જ્ઞાનથી પૂ་ભવાની હકીકત દિવ્યચક્ષુ સન્મુખ ખડી થાય છે. અને તે સર્વને! ચિતાર હૃદયપટ પર ખરાખર ચીતરાઈ જાય છે. પૂર્વભવાની સ્મૃતિ થતાં ચિંતન ન કરી શકાય તેવા રસમાં તેમે તરખાળ થઈ ગયા. મુનિનાથના વૃત્તાંતને સાંભળી સૌ મૌન ખની ગયા. સર્વેને નિવેદની પ્રાપ્તિ થઇ. ખેાવાયેલાની ખેાજમાં વિદ્યાધરપતિનું મન ચઢયુ’ તેને રાગની રાખ કરવા દીક્ષા ગ્રહણ કરવાની ભાવના જાગૃત થઈ ગઈ. ગુરુ ભગવ'તને વિન'તી કરી. હે ભગવન્ ! અજ્ઞાનરૂપી અધકારથી છવાઈ સ્હેલા મન ઉપરથી અંધકાર દૂર કરી આપે અમને પ્રકાશિત કર્યો છે. મિથ્યાત્વના ઝેરથી ઝાલા ખાતા અમારા ઉપર અમૃતનુ' સિંચત કરી જીવતર આપ્યુ. છે. આપે કહેલી વાત દીવા જેવી ખુલ્લી જણાય છે. વૈરાગ્યવાસિત અંતઃકરણ થતાં અમારી પાપવાસના નષ્ટ થઇ ગઇ છે, તા હૈ ભગવન્! જો મારામાં કાઇપણ પ્રકારની ચાન્યતા આપ જોઇ શકતા હા, તે। કૃપા કરીને આપ મને જૈનશાસનની દીક્ષા આપે।. હે રાજન ! તેં જે નિશ્ચય કર્યાં છે તે ઘણેા સારા છે. તે સમધમાં જરા પણ વિલંબ કરવા જેવા નથી.
રાજા પણ રાજમહેલે જ્ગ્યા. રાજ્ય ભાર પુત્રને સેાંપવા નિ ય કર્યાં. તેથી રાજાએ તેને ઉદ્દેશીને કહ્યું: પુત્ર! હુ તા હવે દીક્ષા લઇશ, તુ રાજ્યને ખરાખર જાળવજે. મારા પુણ્યદ આ મહાત્મા ગુરુને મને આજે યાગ મળ્યા છે. રાજાએ જ્યારે આવી રીતે રાજ્યત્યાગ અને પુત્ર રાજ્યાભિષેકની વાર્તા કરી, ત્યારે મહાવેગકુમારે તેને જવાબ આપતાં કહ્યું': અરે પિતાજી આ દુઃખથી ભરેલા રાજ્ય પર મને સ્થાપન
