________________
: ૧૪૨ :
વિશેષ રાજકુમાર મહાવેગે જાણ્યા. સુણીને તે વિસ્મિત મનવાળા થયા. અને ચિંતવવા લાગ્યા, “ અહા ! મહાઆશ્ચય તાજીએ ! સ્ત્રીલ‘પટ, દુરાચારી, અધમ, પાપાત્મા પણુ સાધુપદવીને વરે! ઉત્તરાત્તર ગુણરૂપી શિખર ઉપર આરૂઢ થાય ! દુય માહુરાજાને પણ જીતે! અહા ! જૈનશાસનની બલિહારી તા જુએ! ક પરિણામના વિલાસને અને ભવના ગહન સ્વરૂપને કાણુ જાણી શકે, એકાંતથી તા કાઇ ભવ્યાત્મા તેના સ્વરૂપને જ્ઞાનદ્રષ્ટિથી જાણે, જ્યારે બીજા ભાવપરાવર્તન દેખી જાણે. વળી ધમા માં સ્થિત જ સવિશેષ ઉદ્યમ કરે. પશુ ઉન્માગે ચઢેલ જીવને ધર્મ માર્ગમાં ચડવુ' તે અતિદુષ્કર છે. ખરેખર! આ મહાત્મા સામાન્ય નથી. જે અનુચિત પ્રવૃત્તિ કરવા છતાં તેનાથી નિવૃત્ત થઈ સંયમરૂપી પતિના શિખર ઉપર આરૂઢ થઇ, હાલમાં અહીં આવેલ છે. અહે!! તે મહામુનિ 'દનીય, પૂજનીય ઉપાસનીય છે. એમ વિચારી વિજયવેગરાજવી તથા નગરલેાકાની સાથે મહાવેગકુમાર પણ વદનાથે આવ્યા. તેમણે રાજચિહ્ની દૂર મૂકયા. આદરસહિત પ્રદક્ષિણાપૂર્વક ગુરુને વદના કરી. તેમણે પણ ધર્માશિષ દ્વીધી. ખાદ સર્વે ઉચિતાસને બેઠા. નયનામૃત સમ સભાજન સમક્ષ, વિશેષથી મહાવેગકુમારને અનુલક્ષી આચાય –ભગવતે ધર્મકથાના પ્રારંભ કર્યાં.
મહાનુભાવા ! સ`સારી જીવેા સંસારમાં અન તકાળથી પરિભ્રમણ કરે છે. આ સહસારનેા અંત લાવવા પુરુષા કરવા આવશ્યક છે. તે પણુ કુમાગે પ્રયાણ કરતાં આત્માને સન્માર્ગ સ્થાપન કર્યાં વિના અશકય છે. વળી સન્માગે
