________________
: ૧૩૭ : કુમારને યુદ્ધથી પાછો વા. અને અનંતકેતુને રથન પુર ચક્રવાલ નગરના પ્રધાનેએ વાર્યો. પછી બંને પોત-પોતાના સ્થાને ગયા. યુદ્ધવિરામ થયે. યુદ્ધવારે પાછા ફર્યા.
આ બાજુ પદ્મા સહિત, કામદેવની જેમ શોભતા મહાવેગકુમાર ભગપુરનગરે આવ્યો. તેની વધામણી થઈ. નગરમાં મહામહોત્સવ મંડાયે. પછી કેટલાક દિવસે સર્વથા અનુકૂળ સંયોગમાં પ્રેમાળ પત્નીની સાથે આનંદ-સમુદ્રમાં કલ્લોલ કરતાં તેણે પસાર કર્યો. પછી ચંડગતિ વિદ્યાઘરેશ્વરે આપેલ પ્રચુર વસ્ત્રાલંકાર, હાથી, ઘેડા આદિથી યુક્ત કુમાર પદ્મા સહિત પિતાને નગરે આવ્યા. રાજા પણ પુત્ર-પુત્રવધૂના મિલનથી આનંદિત થયે. પછી કુમારે પિતાશ્રીને સર્વ હકીક્ત કહી. કુમાર પણ દિવ્યલોક સંબંધી દેવતાઓની ક્રીડાઓની જેમ, દેવરાજની જેમ વિષયસુખને ભેગવતો કાળગમન કરવા લાગ્યો.
આ બાજુ રથનૂ પુર ચક્રવાલ નગરમાં અનંતકેતુ આવ્યો. ત્યારે તેના પિતાશ્રીએ કહ્યું? અરે વત્સ! બાલચેષ્ટાની જેમ તે આ શું કર્યું ! આવું કાર્ય કરતાં માતા-પિતા, બંધુ, મિત્રવર્ગને પણ પૂછ્યું નહિ? શું તારી બુદ્ધિથી જ તે આ કાર્ય કર્યું ! હે વત્સ! શું તું જાણતા નથી કે, એક અકાર્યથી પ્રાપ્ત થયેલ અપયશરૂપી કલકનું હજારો સુકૃતરૂપી જલવડે ધોવા છતાં પ્રક્ષાલન થતું નથી. વળી અખંડિત સુકૃતવડે સપુરૂષનું જીવિત પ્રશંસનીય બને છે. તે પુરૂષષિ ઉપર મેહ શે? વળી હે વત્સ! આશ્ચર્યભૂત સનકુમારનું ચરિત્ર શું તે સાંભળ્યું નથી?
