________________
୨ ୨
ମୁଁ କିଏ ?
ଆବଶ୍ୟକତା ଗୁରୁଙ୍କର ? ଜ୍ଞାନୀଙ୍କର ?
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ଦାଦାଜୀଙ୍କୁ ଭେଟିବା ପୂର୍ବରୁ ଯଦି ଆଉ କାହାକୁ ଗୁରୁ ମାନିଛି ତେବେ ତା’ଙ୍କର କ’ଣ କରିବି ?
। ଦାଦାଶ୍ରୀ : ତା’ଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବ, ଏବଂ ନଯିବାର ଅଛି ଯଦି ତେବେ, ଯିବାର ଆବଶ୍ୟକ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ତୁମେ ଯିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛି ଯଦି ଯାଅ ଏବଂ ନ ଯିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛି ଯଦି ନ ଯାଇପାର । ତା’ଙ୍କୁ ଦୁଃଖ ନ ହେଉ, ସେଥିପାଇଁ ଯିବା ଦରକାର । ଆମକୁ ବିନୟ ରଖୁବା ଉଚିତ୍ । ଏଠାରେ ଆମ୍ବିଜ୍ଞାନ ନେବା ସମୟରେ ମୋତେ ଯଦି କେହି ପଚାରେ ଯେ, ଏବେ ମୁଁ ମୋର ଗୁରୁଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେବି ?? ତେବେ ମୁଁ କୁହେ, “ଛାଡନ୍ତୁ ନାହିଁ ଭାଈ । ଆରେ, ସେହି ଗୁରୁଙ୍କର ପ୍ରତାପରୁ ହିଁ ତୁମେ ଏତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚି ପାରିଛି ।’ ଗୁରୁଙ୍କ କାରଣରୁ ମନୁଷ୍ୟ କିଛି ମର୍ଯ୍ୟାଦାରେ ରହିପାରିଥାଏ। ଗୁରୁ ନଥିଲେ, ମର୍ଯ୍ୟାଦା ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କୁ କହିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ‘ମୋତେ ଜ୍ଞାନୀ ପୁରୁଷ ମିଳିଛନ୍ତି । ତା’ଙ୍କର ଦର୍ଶନ କରିବା ପାଇଁ ଯାଉଛି । କିଛି ଲୋକ ତ । ତାଙ୍କ ଗୁରୁଙ୍କୁ ମୋ ନିକଟକୁ ନେଇ ଆସନ୍ତି, କାରଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ‘ମୋକ୍ଷ’ ଦରକାର ନା ! ସଂସାରର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ବିନା ହୁଏ ନାହିଁ ଏବଂ ମୋକ୍ଷର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ବିନା ହୁଏ ନାହିଁ । ବ୍ୟବହାରର ଗୁରୁ ‘ବ୍ୟବହାର’ ପାଇଁ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଜ୍ଞାନୀପୁରୁଷ ‘ନିଶ୍ଚୟ’ ପାଇଁ ଅଟନ୍ତି । ବ୍ୟବହାର ରିଲେଟିଭ (ଆପେକ୍ଷିକ) ଅଟେ ଏବଂ ନିଶ୍ଚୟ ରିୟଲ୍ ( ବାସ୍ତବ) ଅଟେ। ରିଲେଟିଭ୍ ନିମନ୍ତେ ଗୁରୁ ଦରକାର ଏବଂ ରିୟଲ୍ ନିମନ୍ତେ ଜ୍ଞାନୀ ପୁରୁଷ ଦରକାର।
(୭) ମୋକ୍ଷର ସରୂପ କ’ଣ ? ଧେୟ କେବଳ ଏହାହିଁ ହେବା ଉଚିତ୍
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ମନୁଷ୍ୟର ଧେୟ କ’ଣ ହେବା ଉଚିତ୍ ?
ଦାଦାଶ୍ରୀ : ମୋକ୍ଷରେ ଯିବା ପାଇଁ ହିଁ ! ଏହି ଧେୟ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆପଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୋକ୍ଷରେ ଯିବାର ଅଛି ନା ? କେବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଟକିବେ (ଘୂରି
