________________
પરિશિષ્ટ-૧
સ્વાધ્યાયની ક્ષણોની આરપાર
આપણી બાંસુરી, 'એ'ના હોઠ...
મુંબઈ, ગોવાલિયા ટેન્ક સંઘના આરાધના ભવનમાં ચાતુર્માસ (વિ.સં. ૨૦૬૬)માં વહેલી સવારની વાચનામાં ‘સમાધિશતક’ પર બોલાવાનું શરૂ થયું. ઘણા ભાવકોએ ‘સમાધિશતક’ની પ્યારી કડીઓને ગુનગુનાવીને કહ્યું કે ગુજરાતી ભાષામાં આટલી સરસ સાધનાકૃતિ છે, એ અમે પહેલીવાર જાણ્યું.
હું પોતે તો ‘સમાધિશતક’ના સમ્મોહનમાં વર્ષોથી પડેલો છું. એક એક કડીએ, એક એક ચરણે એક મધુરો ઝંકાર... ‘આતમજ્ઞાને મગન જો, સો સબ પુદ્ગલ ખેલ; ઈન્દ્રજાળ કરી લેખવે, મિલે ન તિહાં મનમેલ...’(૪) આત્માનુભૂતિને શબ્દોમાં અભિવ્યક્ત કરવાની આ કેવી તો મોહક રીત !
અને આ કડી ઉચ્ચારતાં તો ‘અદ્ભુત અદ્ભુત’ જ બોલી ઉઠાય : ‘યા બિન તું સૂતો સદા, યોગે ભોગે જેણ; રૂપ અતીન્દ્રિય તુજ તે, કહી શકે કહો કેણ ?’(૨૨) આત્મસ્વરૂપને કોણ કહી શકે ? હા, એને અનુભવી શકાય.
સમાધિ શતક
|૧૭૪
