________________
‘પ્રભુ પોતે વાપરશે !' કેટલી બડભાગિની હું !
ઔષધિ ૧ કે ૨ ચમચી વહોરાવવાની હોય. કેટલી સેકન્ડ એમાં લાગે ? એ પાંચ કે દશ સેકન્ડમાં કેવી તો ભાવધારા ઊમટી કે મહાસતીજીએ તીર્થંકર નામકર્મ અંકે સો કરી લીધું !
વહોરાવવાની એ ક્ષણો.... પ્રભુની પ્રીતિથી મઢી ક્ષણો. પ્રભુની પ્રીતિમાં ડૂબેલી ક્ષણો...
આમ તો, ભક્તો પ્રભુના દર્શનને પણ કેટલું અઘરું કહે છે ! સંત કબીર કહે છે : ‘ઈસ તન કા દિયા કરું, બાતી મેલું જીવ; લોહી સિંચો તેલ જ્યું, તબ મુખ દેખ્યો પીવ..’
શરીર બને કોડિયું, પ્રાણોની બને વાટ. લોહી બને તેલ. અને ત્યારે પ્રભુનું દર્શન થાય.
મીરાંએ કહ્યું છે :
સુરત નીરત કો દીવલો જોયો,
મનસા પૂરન બાતી;
અગમ ઘાણી કો તેલ સિંચાયો,
બાલ રહી દિનરાતી....
સુરતિ એટલે સ્મૃતિ. નિરતિ એટલે સઘનતા. સ્મૃતિની સઘનતાનો દીપક. પૂર્ણ મન છે વાટ. અગમ્યની – પરમાત્માના દેશની ઘાણીનું તેલ. બસ, હવે એ દીપક દિન-રાત જળ્યા કરશે....
=
સમાધિ શતક |
૧૦૦
