________________
સચ્ચાઈનો વહેમ છે,
મારા મસ્તક પર હજુ સુધી
સમર્પિતતાનો વહેમ છે,
આવા વહેમોમાંથી જરા પોતાને કાઢું,
તો ચાલું...
ચાલવું છે, કહો કે દોડવું છે, પ્રભુના પ્યારા માર્ગ પર. ગુરુદેવના માર્ગદર્શન પૂર્વક. પણ એ માટે જોઈશે શુદ્ધ, સરળ હૃદય.
કેટલી તો અશુદ્ધિઓ ભરી છે ભીતર ! બીજાની નાની ભૂલ જોવાતાંની સાથે એ વ્યક્તિ પરના તિરસ્કારથી છલકાઈ ઊઠનારી મારી આ આંખો... પણ મને વહેમ છે કે મારી આંખોમાં મૈત્રીભાવ ભરેલો છે. કેવી આ ભ્રમણા ! કેવી આ જાત સાથેની ઠગાઈ !
પ્રભુ ! આ મારી આંખો અન્ય સામે મંડરાય જ છે કેમ ? આપના વિશ્વમોહન રૂપ તરફ મારી આંખોને સ્થિર કરી દો ને, પ્રભુ ! તમારા આ અદ્ભુત રૂપને જોઉં છું, હરખાઉં છું, પણ એ હર્ષાશ્રુ જે આંખોમાં પ્રગટ્યાં હોય તે જ આંખોમાં તિરસ્કારની ચિનગારી કેમ પ્રગટે ?
શું એ મારા હર્ષાશ્રુ સાચાં નહોતાં, પ્રભુ ?
મારા આ હોઠ... સ્વપ્રશંસા માટે રાતદિવસ તત્પર. શ્રોતા મળ્યો નથી કે ‘હું કેવો છું’નું વાજિંત્ર શરૂ થયું નથી. મારા સદ્ગુણો (?)ને વર્ણવવાના
સમાધિ શતક
| ૧૫૬
