________________
આવા મઝાના મન્ત્રો જ્યાં વારંવાર સાંભળવા મળે.
મદાલસા સતી પોતાના પુત્રોને પારણામાં ઝુલાવતાં કહેતી : શુદ્ધોઽસ, યુદ્ધોઽસ, નિરંગનોસિ, સંસારમાયાવિનિતોઽસિ.' મારા લાલ ! તું શુદ્ધ છે, બુદ્ધ છે, નિરંજન છે; સંસારની માયાને પેલે પાર તું છે.
પારણામાં આવા શબ્દોને સાંભળનાર બાળક આત્મજ્ઞ ન બને તો જ નવાઈ ને !
‘અલખ નિરંજન અકળ ગતિ, વ્યાપી રહ્યો શરીર.’ આત્મા અલક્ષ્ય, નિરંજન, અકળ ગતિ; પણ એ શરીરમાં વ્યાપીને રહેલ છે. કહો કે કર્મની અધીનતાને કા૨ણે આત્માને શ૨ી૨ના પિંજરામાં પૂરાવું પડ્યું છે.
હૃદયદ્રાવક પંક્તિ છે ગીતની : ‘પિંજરે કે પંછી રે, તેરા દરદ ન જાને કોય.’
અસીમ અવકાશમાં પાંખોને ફેલાવીને ઊડી શકે તેવું પંખી. ને એને નાના સા કાયાના પિંજરામાં કેદ થઈને રહેવું પડે તો...? કેવી તો આ વિવશતા !
‘અલખ.’
,
આત્મા છે અલક્ષ્ય. ઈન્દ્રિયો અને મન તેને જોવામાં, પારખવામાં અસમર્થ છે. હા, એ રીતે અલક્ષ્ય હોવા છતાં એને અનુભવી શકાય છે.
શો છે માર્ગ આત્મપ્રતીતિનો ?
સમાધિ શતક
૮૧
