________________ 36 તદ્વિસિંહજીને જ આ રોગ નિમળતી નહિ, ત્યા પરિચય પુસ્તિકા (સામયિક) 1415 વૃદ્ધિસિંહજીને તપાસવા લાગ્યા. ઉપચાર કર્યો, વૃદ્ધિસિંહને ઠીક પણ લાગ્યું, છતાં રોગ નિર્મૂળ ન થયો. ઔષધોપચાર માટે અજમેર સિવાય ક્યાંય મોસંબી મળતી નહિ, ત્યારે પતિજી પોતે અજમેર જઈને મોસંબીનો ટોપલો લઈ આવેલા. વિશ્વવિદ્યુત મુનિ જિનવિજય પોતાનાં બાળપણનાં સંસ્મરણોમાં નોંધે છે: “એ મોસંબીની રસદાર પેશીઓ ગુરુજીએ સૌથી પહેલાં મને ખાવા આપી. આવી રીતે ખૂબ વાત્સલ્યથી ગુરુજીએ મોસંબી ખવરાવી હતી, મોસંબીના મીઠા રસનો (અને ગુરુના પ્રેમરસનો) મેં જીવનમાં સર્વપ્રથમ અનુભવ કર્યો. એ પછી મેં મારા હાથે રસ કાઢીને પિતાજીને પીવરાવ્યો! વૃદ્ધિસિંહજીનું શરીર રોગમાંથી વળ્યું નહીં. સહૃદયી વૈદ્ય દેવીસિંહજી વૃદ્ધસિંહજીનું ચિત્ત પ્રસન્ન રાખવા પ્રયત્ન કરતા હતા. એક દિવસ વૃદ્ધિસિંહજીએ, બાળક કિશનસિંહ સામે દૃષ્ટિ રાખીને, પથારીમાં સૂતાં સૂતાં જ વૈદ્ય મુનિ દેવીસિંહને કહ્યું, “આ બાળકને આપના શરણમાં સોંપું છું; એને એવા આશીર્વાદ આપો કે અમારા કુળનો ઉદ્ધાર થાય!” દૃષ્ટિવંત જ્યોતિષી એવા મુનિશ્રીએ બાળકનું ભવિષ્ય ભાખતાં, અર્ધનિમીલિત નેત્રે વૃદ્ધિસિંહને કહ્યું, ઠાકુર! તમારો પુત્ર નસીબદાર છે; એ તમારા વંશ અને કુળનું ગૌરવ વધારશે.” ગુરુમુખેથી બાળક કિશનસિંહ અંગેની ભવિષ્યવાણી સાંભળીને, પથારીમાં સૂતેલા પિતા વૃદ્ધિસિંહજી અને બાજુમાં ઊભેલાં માતા રાજકુમારીની આંખમાં હર્ષનાં આંસુ
