________________ પ્રકરણ-૪ઃ આધ્યાત્મિક અનુસંધાનમાં માધ્યશ્મભાવના 247 પ્રભુ પણ રોકી શક્યા નથી ! તો આપણાથી બીજા જીવો કઈ રીતે રોકી શકાશે? તેથી સર્વ પ્રત્યે ઉદાસીન બની રહેવું. તે પાઠ આ મુજબ છે - मिथ्या शंसन् वीरतीर्थेश्वरेण, रोर्बु शेके न स्वशिष्यो जमालिः / अन्यः को वा रोत्स्यते केन पापात्तस्मादौदासीन्यमेवात्मनीनम्॥१६-३॥ - ખુદ તીર્થેશ્વર શ્રી મહાવીર પરમાત્મા જેવા પણ પોતાના શિષ્ય જમાલીજીને મિથ્યા પ્રરૂપણા કરતા અટકાવી શક્યા નથી, તો પછી કોણ આત્મહિતકર સમજવી. અહીં ઉલ્લેખનીય છે કે, ઈરાદાપૂર્વક કદાગ્રહવશ ઉન્માર્ગ તરફ જનારા કે મિથ્યા પ્રરૂપણા કરનારાઓને આપણે અટકાવી ન શકીએ એ વાત જુદી છે અને ઉન્માર્ગનું ઉન્માર્ગ તરીકે અને અસત્ય પ્રરૂપણાને અસત્રરૂપણારૂપે પ્રકાશન કરવું એ અલગ વાત છે. ઉન્માર્ગગામી કે મિશ્યામરૂપક પ્રત્યે ઉદાસીન રહેવાનું છે. પરંતુ ઉન્માર્ગનું ઉન્માર્ગ તરીકે અને મિથ્યા પ્રરૂપણાનું મિથ્યા પ્રરૂપણારૂપે પ્રકાશન કરવામાં ક્યારેય ઉદાસીન બનવાનું નથી. એમાં તો લેશમાત્ર વિલંબ કર્યા વિના પ્રવૃત્તિ કરવાની છે. ભગવાન ભલે જમાલીજીને રોકી ન શક્યા, પરંતુ તેમની ખોટી વાતોને જગતમાં અસત્યરૂપે જાહેર તો અવશ્ય કરી જ છે અને આવા સત્યના મંડન અને અસત્યના ખંડનના ઉપક્રમથી જ જમાલીની સાથે ગયેલા (તેમના સંસારી પત્ની) સાધ્વીજી સાચું સમજીને પ્રભુ પાસે પાછા આવ્યા હતા અને જમાલીની સાથે રહેલા ભગવાનની પાસે પાછા આવ્યા હતા. આમ થવાથી જ લોકો ઉન્માર્ગ-અસત્ય પ્રરૂપણાથી બચી શકે છે અને એ કરવું એ પૂર્વે જણાવ્યા મુજબ સાચી કરુણાભાવના જ છે. આથી કેટલાક લોકો આ શ્લોકને લઈને ઘણી ગેરસમજ ઉભી કરે છે, તેઓથી સાવધાન રહેવું.
